ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ เพื่อลืมเรื่องราวของเรา
ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้ ให้เธอทุกคราว
จะผ่านไปอีกนาน เนิ่นนานเท่าไร
ฉันก็จำได้อยู่ดี เพราะฉันจำเก่งอย่างนี้
จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ
เธอมีคำถาม
ว่าทำไมฉันต้องจำได้ดี
เลิกไปเป็นปี
แต่เรื่องเธอฉันไม่ลืมซักที
ถึงเธอลืมก็ไม่เป็นไร
ฉันมันคงคิดถึงเกินไป
อยากลืมแค่ไหนมันไม่ลืม
จำแผลที่เป่า ตรงที่เข่า
จำวันที่ส่งเธอไปอุดฟันซี่เก่า
ฉันยังจำบ้านเธอ หมาขี้เห่า
มันจ้องหน้าฉันเหมือนฉันติดหนี้เก่า
กระต่ายไปแล้ว ผิดที่เต่า
ที่ยังเดินเชื่องช้าเหมือนฉันที่จับที่เจ่า
ฉันจำเรื่องเธอเก่ง ดังที่กล่าว
เพราะเธอจากไปแล้วแต่ฉันยังอยู่ที่เก่า
ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ เพื่อลืมเรื่องราวของเรา
ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้ ให้เธอทุกคราว
จะผ่านไปอีกนาน เนิ่นนานเท่าไร
ฉันก็จำได้อยู่ดี เพราะฉันจำเก่งอย่างนี้
จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ
Monday Tuesday
เรื่องราวของเราฉันยังจำไม่เคยลืม
Wednesday Thursday (จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ)
บทเพลงของเราฉันยังฟังอยู่อย่างเดิม
Friday Saturday
แม้รักของเราไม่มีวันจะ Return
Sunday Everyday (จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ)
จำวันแรกเจอในกันยา
ปิ๊งในทันตา เธอฉายแสงกว่ากลุ่มเพื่อนในบรรดา
เธอชอบอนันดา ชอบไปลันตา
ชอบดูหนังดราม่าเรื่องโฮเทลรวันดา
เธอฟังรีฮันนา ตอน High กัญชา
เธอบอกว่าพ่อเธอหล่ออย่างกับมิตรชัยบัญชา
จำถ้อยจำนรรจา เงาในจันทรา
มันจำในหัวใจไม่ได้จำในปัญญา
พรรณาได้ Step By Step
จำปากกาที่เธอเหน็บ ไปจนถึงกลิ่นของเหล้ารัม
ปลอบตัวเองถามว่าเจ็บไหม เจ็บ
แต่ถามว่าเก็บไหม เก็บ ยังจำเสมอว่าใจของเจ้าดำ
จำภาพวันที่ใจเธอระเห็จ
เหมือนเป็นแผลตกสะเก็ด ฝังลึกอยู่ในใจเจ้ากรรม
จำเก่งได้ทุกรอยตะเข็บ
ถ้าแข่งกันลืมฉันคงเสร็จ เพราะรักของเรามันไม่เท่ากัน
ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ เพื่อลืมเรื่องราวของเรา
ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้ ให้เธอทุกคราว
จะผ่านไปอีกนาน เนิ่นนานเท่าไร
ฉันก็จำได้อยู่ดี เพราะฉันจำเก่งอย่างนี้
ถ้าให้ฉันแข่งกับเธอ เพื่อลืมเรื่องราวของเรา
ฉันคงแพ้ พ่ายแพ้ ให้เธอทุกคราว
จะผ่านไปอีกนาน เนิ่นนานเท่าไหร่
ฉันก็จำได้อยู่ดี เพราะฉันจำเก่งอย่างนี้
จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ
Monday Tuesday
เรื่องราวของเราฉันยังจำไม่เคยลืม
Wednesday Thursday
บทเพลงของเราฉันยังฟังอยู่อย่างเดิม
Friday Saturday
แม้รักของเราไม่มีวันจะ Return
Sunday Everyday
จำเก่งจนไม่เคยลืมเธอ