เธอก้าวเดินออกไปบนทางนั้นเพียงลำพัง
ภายใต้ท้องฟ้าที่มันเปลี่ยนสี ฤดูที่ใบไม้ผลินั้น
รอแค่เพียงสักวันจะได้เป็นเหมือนดังใจ
เส้นทางที่ยังยาวไกล ขอให้กลายเป็นจริง
วันที่มันผ่านไป กับชุดนักเรียนตัวเดิม
กลายเป็นแค่ความทรงจำของฉันที่อยู่ในวันนี้
ฉันจะคอยประคอง โอบกอดเธอไว้ในใจ
เริ่มต้นชีวิตกันใหม่ จากนี้ไปนะคนดี
ที่เธอนั้นหันมามอง เป็นห่วงใช่ไหม
ภาพที่ฉันเห็นคือเธอตอนนั้นฝืนยิ้มให้ใคร ๆ
หยาดหยดหนึ่งของน้ำตาที่รินที่ไหล
คือเวลาที่แสนดี
ได้ลิ้มรสการเป็นผู้ใหญ่
เปรียบดังเช่นซากุระที่ยังสวยงามตลอดไป
ใช่เลย เพราะว่าฉันนั้นจะไม่ไปไหนไกล ยังห่วงเสมอ
และแม้ว่าเธอนั้นเดินหลงทางที่ยังวนอยู่ในหัวใจ
ฉันยืนอยู่ที่ตรงนี้ เพื่อทำให้เธอได้รู้ว่ารักนั้นอยู่ที่ใด
♪
พระอาทิตย์ทอแสงสาดส่องห้องเรียนเข้ามา
ที่พวกเราได้เคยพูดคุยกันไว้ เรื่องราวในวันพรุ่งนี้
วันที่เธอเริ่มเดินก้าวออกไปพบสิ่งใหม่
ก้าวแรกที่เธอเดินไปให้พบเจอวันดี ๆ
เธอจะวางให้ใจอยู่ในห้วงคิดคำนึง
ให้เป็นฤดูที่แสนสดใส คงจะไม่ได้อย่างนั้น
เพียงแค่ความสั่นไหวด้วยลมหน้าหนาวมาเยือน
เมื่อฤดูหนาวเวียนไป ดอกไม้ก็เริ่มจะบาน
ที่ในสนามโรงเรียนไม่มีใคร ๆ
นาน ๆ สักครั้ง ก็ได้แต่หวังให้เธอมาเยี่ยมเยือน
จบการศึกษากันไปเหมือนในครั้งนั้น
และในวันที่พบเจอ
ฉันเห็นเธอทอแสงประกาย
เปรียบดังเช่นซากุระที่ยังสวยงามตลอดไป
เป็นดั่งเครื่องหมายของเราทุกคนให้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
เปรียบดังเช่นดอกไม้ แม้กลีบทั้งหมดจะบานและโรยร่วงไป
ฉันยังเฝ้ารออยู่นะ เหมือนดังกิ่งก้านทั้งสองมือที่แผ่ออกไป
♪
ดั่งดอกไม้ที่ยังสวยงามเหลือเกินแม้มันจะแห้งไป
และเราคงลืมทิ้งความตั้งใจไว้ใน ณ ที่แห่งนั้น
เธอจำได้ไหม
ฤดูที่ซากุระกำลังแย้มบาน
เรื่องราวเหล่านั้นของฉัน
เหมือนดั่งต้นไม้ต้นนี้
ฉันจะเป็นดังซากุระที่สวยงามตลอดไป
ใช่เลย เพราะว่าฉันนั้นจะไม่ไปไหนไกล ยังห่วงเสมอ
และไม่ว่าเธอต้องเดินหลงทางและต้องเจอกับวันร้าย ๆ
ฉันยืนอยู่ที่ตรงนี้ เพื่อทำให้เธอได้รู้ว่ารักนั้นอยู่ที่ใด