Het begin is pril, kijkend naar de wereld door een roze bril
Duimzuigend, luidmuilig, zonder reden almaar uithuilend
Vrij uit mama's uitpuilende buik
Waar je zwemmend en schoppend in het duister haar steeds uitbuitte
Nu adem je dezelfde lucht als iedereen
Dat is wat iedereen meestal weer vergeet
Klein mensje, maak je borst maar nat en zet je schrap
Er is een zeer beperkte tijd tussen de wieg en het graf
Nu krijg je liefde zat dus geniet ervan
Later ligt deze vanzelfsprekendheid niet voor de hand.
Je bent een kind van je tijd zoals de meesten zijn
Leeg, en steeds overgeleverd aan de beesten van het plein
Dit is de dodenmars
Links, rechts, links, rechts, daarna dooft de vlam
Ik kijk omhoog naar het grote zwart
Marcherend tot ik niet meer lopen kan
Dit is de dodenmars
Links, rechts, links, rechts, daarna dooft de vlam
Ik kijk omhoog naar het grote zwart
Marcherend tot ik niet meer lopen kan
Met hun grote klauwen kunnen ze je hoofd verbouwen
Meedogenloos lachen ze terwijl ze met hun ogen schouwen
Beloven is vaak een loze poging tot vertrouwen
Tragisch, tegelijkertijd vol schoonheid, als dode vrouwen
Liefde is voor iedereen, aan niemand voorbehouden
Niet te vatten met een ring al is het een grote gouden
Er is een honger die niemand van ons spaart
Azend tot je de laatste adem blaast en vergaat
We vallen allemaal ten prooi, nu of ooit
Voor die tijd wil ik niet zien hoe jij je leven vergooit
Vandaag is paraat, maar de geest is verstrooid
Het hart dat in me klopt is met een dode krans getooid
Dit is de dodenmars
Links, rechts, links, rechts, daarna dooft de vlam
Ik kijk omhoog naar het grote zwart
Marcherend tot ik niet meer lopen kan
Dit is de dodenmars
Links, rechts, links, rechts, daarna dooft de vlam
Ik kijk omhoog naar het grote zwart
Marcherend tot ik niet meer lopen kan