Okazas, ke mi vidas ion strangan ĉe l' plafono
Preskaŭ kiel nekonata flugilet'
Momente ĝia verda lumo fulmas kiel stelo
Kaj ĉielo sin enrompas en ĉambret'
Venu, prenu min
Mi sopiradas en profundo
Kiel sorto mi ja estus iri for
Al nekonataj planetaroj aŭ okuloj dezirantaj iom pli
Ĉiam pli
Najbaro laboranta en la sama laborejo
El la bela domo li ne pentras plu
Tamen sonĝas malrevante ne kuraĝas salti
Ĉu mi iĝis nun tro dika por la tru'?
Venu, prenu min
Mi maldormemas kaj esperas, ke neniam mi kontentos sub la mur'
Ĉiam mi vidu planetaroj kaj okuloj dezirantaj iom pli
Ĉiam pli
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la la-la-la-la-la
Prenu min
Mi maldormemas kaj esperas, ke neniam mi kontentos sub la mur'
Mi sopiradas en profundo
Kiel sorto mi ja estus iri for
Al nekonataj planetaroj aŭ okuloj dezirantaj iom pli
Ĉiam pli
Kaj matene venas ŝtormoj
Mi vekiĝas frue iam
Spektas renaskigon en silent'
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la
La-la-la-la-la
La-la-la-la-la-la-la-la-la