Şu iç burkan anlaşılma korkusu
Öylece geçiştirilebilir mi yok olma kaygısı
Sen ne anlattığımı boşver hatta bilme beni
Birkaç kadim satır emanetim gerisi mühim değil
Yok deyin adımıza
Ki çokça yaşayıp yaşattık bunun yanı sıra
Siz hiç bilmediniz
O yanan her Camel'ın bir anısı var
Yanan her camel'ın bir acısı var
(Hiçsin sen) Peki sen kimsin?
Ben başarısız bir romanın içinden haykırıyorum sana
Sarılıp dert edinmek bu soyut acılara
Koca bir sessizlik bakıyor kimsin diye sorduğumda
Nasıl izahı mümkün bu karmaşanın
Oturup anlaşılmayı beklemek saçmalığı
Nasıl söylenebilir yanana değiştiğin
Tedavisiz bu hastanın yaşama sevinci
Yok
Umut hep el sallar karşı kaldırımdan
Yok
Ne adımın ne acımın burada önemi
Yok
Umut hep el sallar karşı kaldırımdan
Yok
Ne adımın ne acımın burada önemi
Kalbimi hissetmiyorum
Yarısı kahve dolu bardağı da
Elime tutuşturulan bir mukadderat var
Artık kendi sonumu okumak istemiyorum
Senin gözlerinde sepyaya doymuş
Saçlarında kızılın kızmışlığı var sonsuz
Rüzgar nerden esse üzerler kuşlar uçmakla mükellef
Sen kalemsin, tükenmez istersen bu eller
Ellerimde bir kalpsizin hükmü var ki
O hükümler sabaha karşı dört gibi verildi tarafımdan aniden mağrur
Sanki bir o kadar mahir
Kelimelerin ardında bir katil gibi masum
Mavi mavi gülüp duran cadde on iki durakları
Yüzüme karşı suratsız ama ben de sanki çok muhatabım ya
Sebep bu yani sebep de aramam artık
Yanında kalamam artık kılını kıpırdatma artık yokuz
Yok
Umut hep el sallar karşı kaldırımdan
Yok
Ne adımın ne acımın burada önemi
Yok
Umut hep el sallar karşı kaldırımdan
Yok
Ne adımın ne acımın burada önemi
Sen kendini kaç mevsim sanıyorsun
Sana ne küskün ladinlerin güz yanından
Küllüğün en sağ tarafından intihar etmişken
Dik duramıyorum bu irtifanın rüzgarında
Hüznümün iz düşümünü hatırlıyorum birden
Akşama çalan bir elin parmak aralarında duruyorum
Ve ne zaman bir şeyleri geride bırakmak istediysem
Kendimi geleceğin ucunda dün yazan bir yerde buluyorum
Adım gibi eminim hiç olmadığın kadar yokum bu kez
Bu yine de tam olarak bir hiç değil
Varım desem o hiç değil
Sen hâlâ yarım adamları tamamlıyorsun, siktir!
Ben şu an beni böldüğün yerdeyim
Bir hatıra düşün
Düşündükçe her satırın
Başlık araları ardı yanagelen sigarasız üşür
Bir defa dur, bir defa sus, bir deva bu
Bir defa sulh için çatık kaşlarından papatyalar düşür
Yok
Umut hep el sallar karşı kaldırımdan
Yok
Ne adımın ne acımın burada önemi
Yok
Umut hep el sallar karşı kaldırımdan
Yok
Ne adımın ne acımın burada önemi