Trygdekassen
Tekst: A. Martinsen
Melodi: H. Grønhaug
De ga meg kun en rive og en klippemaskin
En plastpose med røtter og en kanne med bensin.
En mann i resepsjonen sa at barten min var stygg.
De sier mye underlig i trygdekassens bygg.
Ka ska de med trær når alt det eg ser;
E'roser på geledd som soldater med gevær.
Eg har en plen å klippe som e' hundre meter bred.
Eg har snadder med te rottene så de kan finne fred.
Eg ska plante nokken busker når eg finner meg en plass,
Men eg tror eg tar en røyk først her på trygdekassens dass.
Når eg ser ner', ner' på mine knær,
E' underbuksen alt så ikkje e' trygdekassens klær.
De sier at en dass forteller mye om en mann,
Men trygdekassens dass forteller ingenting om han.
Her e' mil etter mil med trange korridorer
Og hundrevis av dører inn te like kontorer
Då eg var liten trodde eg at trygdekassens bygg
Var en kasse du gikk inn i når du hadde dårlig rygg.
I dag så vet eg bedre, men eg grøsset likevel
Då eg gikk forbi statuen av Hr.Trygdekassen selv.
Han virket sær – og autoritær.
Eg tviler på han nokken gang får vite at eg var her er.
De sier at en dass forteller mye om en mann,
Men trygdekassens dass forteller ingenting om han.
Men de preiker om en fyr somstår med klokke i garasjen
Eg tror han holder til et sted i denne etasjen
De sier at en dass forteller mye om en mann,
Men trygdekassens dass forteller ingenting om han.
Eg vet ikkje om han e' mager eller diger og svær,
Men det e' tydelige spor etter sist han satt her.
De sier at en dass forteller mye om en mann,
Men trygdekassens dass forteller ingenting om han.
Her e' mil etter mil med trange korridorer
Og hundrevis av dører inn te like kontorer
Ja: de ga meg kun en rive
– Og en klippemaskin...