En dame i Odda
(Tekst/mel: H. Grønhaug)
Det var en dame i Odda,
Hun var krank og klein,
Hun hadde ondt i hove og kalde bein.
Hun hadde rusk i halsen og et dårlig kne.
Hver gang hun ville sove
Klart' hun ikkje det.
Hun knottet ned en melding
Te' en som het Gunn
Og sa: "Eg trenger kvile en liten stund!"
Og Gunn knottet videre
Te' en som het Karin,
Som drev og snakket med ånder
Og med urtemedisin.
– En dame i Odda
Karin kjek på månen og tok tiden,
Og hentet hjelp i fra den andre siden.
Hun lokket frem en filleånd
Som banket tilbake.
Han var fanget i en lampekuppel
Oppunder taket.
Det blinket vilt,
Men meningen var vanskelig å finne,
Så hun hev seg på mobilen
Te en synsk venninne.
Det blinker og det banker,
Men eg har ikkje en sjanse.
Eg trenger en med mere
Esoterisk kompetanse.
– En dame i Odda
Venninnen lyttet lenge
Før hun sukket inn i røret
"Eg skulle gjerne hjulpet
Men det e' lite eg kan gjøre.-
Eg burde kom't og leget,
Men eg klarer ikkje det.
Eg sitter her i Odda med et dårlig kne."
Det var en dame i Odda,
Hun var krank og klein,
Hun hadde ondt i hove og kalde bein.
Hun hadde rusk i halsen og et dårlig kne.
Hver gang hun ville sove
Klart' hun ikkje det.
– En dame i Odda