Det va vinterstid i Harstad, nerri sentrum der kor drosjen står gikk æ rundt å rusla og tenkte over mine kår.
Å finne mæ en plass der æ kunne varme min kropp, men egentlig så skulle æ vel ha sagt stopp.
Min tørst den trengte brennvin mens min mage trengte mat.
Æ trur det e en måned sia den fikk nåkka skikkelig fra et fat.
Som en mage full av ei bønn og med lomman full av en drøm, la æ ned stoltheta mi å gikk inn på en bar.
Egentli så e det vel en pub med ei dunkel belysning, harde trestola med en atmosfære som kan gje et skikkelig menneske frysning.
Inni mørtna så så æ at det satt en eldre kar og æ kunne se at han veide både mæ og min gitar.
Han sa "kom hit litt gutt, og si mæ ka du e".
Æ sa "æ e tørr", så han kjøpte mæ ei øl.
Han nikka mot gitaren og sa "
Det e vel et hardt liv?"
Ja, nån ganga føle æ mæ så et knekt siv".
Du gjør ikkje no pæng heller" sa han.
Nei" sa æ – "du må ha sett i postkassen min".
Han sa "lån mæ gitaren, æ har nåkka du ska legge dæ på sinn".
Vess du kaste bort tia di på folk som ikkje høre, skift om stilen, søng en sang om ei fjøl.
Vess du skulle daue mens du håll på å førrklare at de tingan som dem klage på, ja det kan dem forandre sjøl.
Førr kem trur du e det som vil høre på en sang om at jorda går i mot sin undergang?
Søng søte sanga blant ingen mann me ljå.
Sannheta den vil ingen høre på.
Vel, den gamle va en fremmed, men æ har hørt sangen hannes før.
Kvær gang lykkens gudinne har slamra igjen si dør.
Ja, det va ingen som sto bak mæ, kun en vag skygge av en gitar, og ensomhet e mere kun en følelse du har.
Jo, du ser, faen sjøl han jage kun en sulten mann.
Blir du ikkje med han så må du slå han.
Æ si ikkje at æ har slått jæveln, æ drekk ølla hannes gratis kvær gang, åsså har æ stolle denna sang.
Vess du kaste bort tia di på folk som ikkje høre, skift om stilen, søng en sang om ei fjøl.
Vess du skulle daue mens du håll på å førrklare at de tingan som dem klage på, ja det kan dem forandre sjøl.
Førr kem trur du e det som vil høre på en sang om at jorda går i mot sin undergang?
Søng søte sanga blant ingen mann me ljå.
Sannheta den vil ingen høre på.
Som regel ikkje før etterpå...