Μια φορά κι έναν καιρό
Μια φορά κι έναν καιρό
Απόψε απλά γράφω άλλη μια σελίδα στο ανθολόγιο με τις εμμονές μου
Γιατί οι εποχές που είχα στο χθες μου
Έχουν βρει καταφύγιο,πεθάνανε με τις ουλές που
Μείναν καιρό χαραγμένες
Επάνω μου να μου φωνάζουν
Ότι άδικα ακόμα τεστάρω τις αντοχές μου
Ποιος είμαι, πια έλα και πες μου
Είσαι τόσο καλός στο να κρίνεις τους πάντες
Πριν πέρα τους κάνεις
Μα αφήνεις εκείνη να μείνει
Μέσα στο μυαλό σου
Λες και θα πεθάνεις αν φύγει
Γι' αγάπες
Και για ρομάντζα
Έτοιμος πάντα
Ήσουν να τρέξεις
Για ένα χαρούμενο τέλος
Μ' εκείνο το βέλος χτυπήθηκες μόνος
Μα εκείνη ξέχασες να τη σημαδέψεις
Ερωτεύτηκες λέξεις
Ερωτεύτηκες όσα φαντάστηκες πως θα μπορούσε να είναι
Μα την αλήθεια ποτέ δεν μπορούσες ν' αντέξεις
Βρήκες χαλκό
Σ' ένα βουνό που όλοι οι άλλοι είχαν βρει μόνο πέτρες
Γι' αυτό σαν χρυσάφι του φέρθηκες
Πάντα ο φόβος μάς κάνει γι' αγάπη επαίτες
Κι ήσουν πάντα δειλός, φοβισμένος, χαμένος
Στο έρεβος της μοναξιάς σου
Που νόμιζες πως μονάχα
Γι' αυτό είσαι γεννημένος
Γι' αυτό σταθερά
Θεοποιούσες την κάθε ματιά
Κάθε της κίνηση, κάθε μιλιά
Τα καστανά της μαλλιά
Σου 'λεγε λίγα κι άκουγες πολλά
Πίσω της σαν τη σκιά
Κυκλοφορούσε η σκέψη σου πάντως αργά
Πόσο πονά
Κανείς δεν σου 'πε πως
Πάντα όποιος δίνει τα πάντα
Στο τέλος μένει με τα χέρια αδειανά
Την ψύχωσή σου πάρε αγκαλιά
Γιατί εκείνη έχει φύγει από χρόνια
Αλλού τώρα χαμογελά
Κι έτσι επιμένεις κομμάτια να κά-νεις
Όποια κά-νει πως πλησιάζει
Αφού δε σ' τη θυμίζει αρκετά
Η Ιουλιέτα σε βρήκε νεκρό όταν ξύπνησε,μα
Απλά σε κοιτούσε ψυχρά
Πριν επιστρέψει πίσω στη ρουτίνα
Που ζούσε πριν τόσο καλά (καλά)
Τόσο με το παραμύθι που έγραφες
Μείνε στο χώμα για πάντα αγκαλιά (για πάντα αγκαλιά)
Μια φορά κι έναν καιρό
Στο παραμύθι που έγραφες πέθανες
Μια φορά κι έναν καιρό
Ποιος είπε πως έχουν αίσιο τέλος οι έρωτες
Μια φορά κι έναν καιρό
Πληρώνουν όσοι ερωτεύονται νύμφες
Μια φορά κι έναν καιρό
Και κοιμούνται με τύψεις τις νύχτες
Στα φώτα της πόλης, δυο ξένοι χαμένοι
Σαν χνώτα που σβήνουνε στην καταχνιά
Τ' αστέρι στα δάση το φως του δε ρίχνει
Και δε βρίσκει ο ένας τον άλλον ξανά
Την καρδιά μου τυλίγω με σύρμα
Ένα κρίμα που κόβει βαθιά
Και στον πάτο της λίμνης
Για τα χείλη εκείνης της νύμφης
Που απ' το στήθος μού 'κλεψε την καρδιά
Και τότε οι μύθοι ζήσαν αυτοί καλά
Κι εμείς καλύτερα
Μια φορά κι έναν καιρό
Στο παραμύθι που έγραφες πέθανες
Μια φορά κι έναν καιρό
Ποιος είπε πως έχουν αίσιο τέλος οι έρωτες
Μια φορά κι έναν καιρό
Πληρώνουν όσοι ερωτεύονται νύμφες
Μια φορά κι έναν καιρό
Και κοιμούνται με τύψεις τις νύχτες