Bizim Malatya'da Hevlucu Mehmet diye bi' herif vardı
Her gün Beydağı Kıraathanesi'nde tek başına otururdu
Şimdi Hevlucu Mehmet'in bir marifeti vardı
Napolyon'dan tutun da Mustafa Kemal Atatürk'e
Fatih Sultan Mehmet'e kadar herkesi tanırdı
Or'da tek başına otururdu
Beydağı Kıraathanesi'nde, ben giderdim yanına
Ben tek başına oturan insanların
Hep bi' şeyler düşündüklerine inanırdım
Düşündüğünü o zaman anladım
Dedim ki, "Hevlucu, ne düşünüyorsun?" dedim
"Vallaha tarihi düşünüyorum", dedi
Dedim, "Hangi tarihi düşünüyorsun?" dedim
"Yav" dedi, "İlyas, beni gonuşturma" dedi
"Bir gün" dedi, "Bu Ruslar var ya" dedi, "Komünistler" dedi
"Suriye'ye gızmışlar Amerika'yla anlaştıkları için", dedi
Sürekli uçak gönderiyorlar
"Yalnız" dedi, "Uçakların göndermesi
Ya da gönderilmesi benim umurumda değil", dedi
"Uçaklar Malatya'nın üstünden geçiyorlar, la", dedi
"Bi' uçak geçti, iki uçak geçti, üç uçak geçti
Artık elim gırtlağıma dayandı
Boğazıma gadar geldi, dayanamadım", dedi
"Benim Malatya'nın üstünden öyle komünist uçakları geçemez", dedi
"Altıncı uçak geçiyordu, Beydağı'na çıktım", dedi
"Tam ağzımı açtım, bi' şey söyleyece'm", dedi
Uçağın pilotu eğildi
Uçağın penceresinden başını uzattı, dedi ki
"Hevlucu, sen bu işe garışma"
O zaman dedim ki
"Edison güneşi ampüle kilitledi
Biz aşkı kilitledik babamızın emriyle
Emirlerle yaşıyoruz, emirlerle
Yolumuz yönümüze uygun düşüyor
Bize ne kadar emir verirlerse o gadar insanız
Başlangıcımız sonumuza uygun düşüyor"