Sevgili abim Ahmet Arif'e ve analar dolusuna dair
Tamam, Anadolu'm, tamam
Canımın içi ihtiyar
Akdenizin altın sopalı çobanı
Geçmişi anmak yaramıyor sana
Anmak yaramıyor sana çocuklarını
Hangi yol çatındasın bilmiyorsan
Gelmiyorsa beklediğin sevgili
Neye yarar geçmiş duraklarda kalan ışıklar?
Bitiriyor seni kendi uydurduğun yalan
Bitiriyor seni ihanetler ayrılıklar
Tamam, kabul, eyvallah
Âdem de Havva da senin çocuklarındı
Belki senin güleç, verimli yüzüne
Nasırlı, insafsız topuklarını
İlk basan onlardı
Dolaşırlardı başı dik
Dolaşırlardı onurlu, çetin güzelliğinde
Mağara, dulda, kuytu, koyak aramazlardı
Sevişirlerdi özgür, aleni
Sevişirlerdi en sivri, en alnı açık yerinde
Ağrı gibi, Van gibi, anam gibi güzelliklerin vardı
Üç yanın deniz vurgunu, orta yerin göller, göletler
Hele yazın akşam güneşinde, Bizans'a dön arkanı
Sağ yanağında Urfa, Diyarbekir, Mardin
Birer yakışıklı çar çıbanı
İnanıyorum o gün olası değildi
Bugün de bulmak zor eşini
Büyük ihtimal Âdem oğlu Habil
Seni paylaşmamak için boğazladı kardeşini
Ama yeter, analar dolusu
Bırak şu emekli avcı kahramanlığını
Bırak kemikleriyle
Çelik çomak oynamayı Urfa önünde kurşun atanlar gibi
Sen kendine bak, eski delikanlı, eski kahraman
Hangi kalemin yazısıdır bu, zorlu yazısıdır bu?
Seni bile kalleş etti zaman
Hele bak, nice muhbir babalar doğurdu bağrını
Lanet okuyor sana gün uğruna can veren çocukların
Artık görmüyor gözlerin engereğin çatal dilini
Görmüyor gözlerin karlı, kalleş hainliğin uçurumlarını
Sen söyle de pörsümüş yüreğine
İhbar etmesin karda kışta kimseye
Saklandıkları yerleri bizim çocukların
Üç güzeller bir, benim üç güzelim var
Şiir dünyasında
Nazım Hikmet, Ahmet Arif, Enver Gökçe
Üçü adına yazdım bunu
Üçü de örgütlü geliyor üstüme
Ama ayıp, ama utansınlar artık
Arkadaşlarımdı bu adamlar
En kötü, en kara, zehir zıkkım akşamlarda
Ellerini öper, aydınlanırdım
Bu üç adam yok mu, bu üç adam
Enver, Hasan Hüseyin, Nazım
Bunlar benim dostlarım
Bunlar benim düşmanım
Cigarayla yanıp, cigarayla bağdaş kurup
Rakıyla oturduğum akşamları kolluyorlar
Bed gecelerde geliyorlar
Bekliyorlar, geliyorlar
Benim kadim arkadaşım Enver
Akça, çiçekçe Enver
Kürsüleri basan
Kusar gibi höyküren ben değilim
Ne Tanrı kadar Türk ne Hira dağı kadar Müslüman'ım
Canım abim Hasan Hüseyin, inan
Bedrettin vurulduğunda cömertçe açtım bağrımı
"Vurun, ulan", dedim
Bedrettin cömert ölmüş
Yaşayacak ne'm var bur'da?
Bak Nazım, yaşamış adamsın
İhaneti gördün yaşamının ilk kaçıncı yılında
Öpülesi kemiklerin gömülü değilse Anadolu'da
Bu esintili çınar ağacı dibinde
Ben sorumlu değilim, yanlız ben değilim
Ama niye kötü akşamları seçiyorsunuz?
Emrivaki değil, rica ediyorum sizden
Başım' üstünde yeriniz var, davetlimsiniz
Okumayı söktüğünde oğlum Ali, Temmuz Ali
Okumayı seçtiğinde Devrim onur duyacaksınız
Sizin dizelerinizi sizden daha okuyacak, anlıyacaksınız
Güzel bi' gösteri akşamı gelin
Görevini yapmış, unu elenmiş, eleği asılmış
İşi bitmiş şairler gibi değil
Şiirler gibi gelin