Ölüp gitmek istemem şu dünyada
Tanımadan Meksika'nın kara köpeklerini
Düşsüz uykularında
Kıçı pembe maymunları
Ve tropiklerin öbür oburlarını
Gümüşi örümcekleri, dokurlarken
Hava kabarcıklarıyla yuvalarını
Çekip gitmek istemem bu dünyadan
Gümüş bir tepsi gibi duran ayın
Arkasındaki sivri ucunu görmeden
Güneş buz gibi mi
Ya da dört mevsim gerçekten
Dört tane mi öğrenmeden
Bir de denemeden
Üstümde bir etek,
Geniş caddelerde gezinmeyi,
Yerleştirmeyi
Farklı ama güvenli bir yere, şeyimi
Cüzzamı da tanımalı insan
Daha iflahı kesilmeden
Ya da öte tarafa yollayan
Yedi belalı hastalığı
Ne iyi, ne de kötü
Zarar veremez bana
Yeter ki öğreneyim,
Sonuçta kazandıklarımı
Bişeyler daha var tabi
Bildiğim herşey
Demetlerle yosunların dans ettiği
Yeşil deniz dipleri
Büklümlü kumların üzerinde
Kavrulmuş haziran otları
Çatlak toprak, mavi çam kokusu
O kızın öpücükleri bir de
Bir de şu, bir de bu
İşte bi de güzel sevgilim benim,
Ayıcık Ursula
Geberip gitmek istemem
Yıpratmadan dudaklarını dudaklarımla
Gövdesini ellerimle
Geri kalanını da gözlerimle
Ve... daha ileri gitmiyorsam
Neme gerek, terbiyemden
Ölmek istemem;
Dahi mühendislerin
Mesut-mutlu bahçevanların
Kuşkucu toplumcuların
Şehirli şehircilerin
Dalmış düşünen düşünürlerin
Kafataslarında uyuyan
Şu ölümsüz güller
İki saatlik iş günü
Yaz ortasında kar
Kış ortasında deniz
Acının sonu
Renkli gazeteler
Hepsi birden mutlu çocuklar
Ve daha bi dolu numara icat edilmeden;
Üstelik de,
Görülecek bunca şey varken
Görülecek ve işitilecek,
Ölmek istemem
Bunca şey varken
Karanlıklardan çekip-çıkarılmayı bekleyen
Ama yine de görüyorum sonumu
Hırıldayarak üzerime geliyor
Yaklaşıyor giderek
O çirkin, koca ağzıyla
Bir kurbağa gibi açmış kollarını
Hazır üstüme atlamaya...
Hayır bayım, hayır bayanım
Gebermek pek ahmakça
Tadına varamadan
O zulmeden
O güçlü lezzetin
Ölüp gitmek istemem
Zevkine varmadan ölümü bilmenin...