من و شب سه تایی بیدار
اونی که جا گذاشتم، صدای گیتار
دیلینگ دیلینگ شاید آروم بشم و
طبق معمول با نور کم
مخ لعنتی حس تازه میخواد
یه فرکانس ممتد این مخو داره ...
هنو گیجم از اتفاق دیشب
دقیقا نمیدونم کی مونده بود پیشم
هنوز سردرد با تصویرای تارش
هنوز سردرگم سر میره رو بالش
من یه کاکتوس تنهام
من کابوس شب هام
یه گوشه لش که حس و حالش نبود و
یه نخ سیگار با چش و چال کبود و
تاثیرش از بی خوابیه زیاد
و این فکر و خیالیه که خوب منو...
هنوز سرپام هنوز زنده ام
دلگیر از آدمای رندم
اینان که بادی به هر جهتن و
همشون نامردن همشون
یارو خراب بود تعمیرم نمیشد
و هرچی هم که میزد تقریبا اون نمیمرد
از نصیحت تاثیرم نمیبرد
نه تقدیرم نمی خورد
کم شانس یا انتخاب بدم
یاد گرفتم دیگه استفاده نشم
اگه یه کار خوب پیدا کردم
این دفعه نه دیگه استعفاشو ندم
با پول میتونی آدم بخری
از رو سختیاتم آناً بپری
چن تا چیزو باهم ببری
بی پولی، از عالم به دری
♪
من اون آدم اعصاب خرابم
واسه هیچ احدی هم اعصاب ندارم
خیلیا منو عذاب میدادن
من یاد گرفتم عذاب ندادم
باهات میبندم یه شرطی
از مرحله پرتی
پشیمونی از رفاقت با هرکی
در حد حرفی
بچگیا با یه نور پرید
بابایی جون داد که تا یه نون خرید
یاد گرفتم اگه بچه ای
بیرون جات نیست و بمون پیش ولی ات
غریبه ایم اسیر این تبعید از اون بالام که کسی مارو ندید
بدبین با افکار پلید، اَه نوشتم چه اشعار بدی
بگذریم هنوزم خوبم، هنوز آرزوهامو تو هاونگ میکوبم
میدم دست باد میشم همصدا تا آموخته هامو تو این آهنگ میخونم
هنوز میدونم چند سالیه که هنوز بیرونم
این یعنی طرد، درد، یعنی من
من یعنی غم
چند سال دیگشم هنوز همینم
یاد گرفتم آدم باشم نه واسه هر خری که آنن تاشم
زخمی ام ولی هنو وایستادم چون یاد گرفتم آنن پاشم
یاد گرفتم نریم به قدیما به هیچ احمقی اینقدی رو ندیم ما
یاد گرفتم با چشمای خیس این زندگی عادلانه نیست