میترسیدم همیشه اَ بهتر از خودم
میترسیدم كه آدما بِم ندن فرصت
میترسیدم پام بره یه قدم كَج
فقط ببازمو نشه یه روز بِبَرم من
همین ترسا برام بوده بیشترین دَرد
با پایینتر اَ خودم میپریدم
تا شاید از همه بالاتر باشمو
غیرِ من نباشه هیچكَسی نه
الان دیگه فكر نمیكنم اصلا به قبل
سبقت میگیرم از همه من
الان میرسم به همه رویاهایی كه
هَر شب میخوردن توی دفتَرَمَ خط
اونی شدم كه خیلیا میخوان
بیان باهاش چند قدم راه
اونی شدم كه حتی یه روزم
دست نمیكشه از هدفاش
اونی شدم كه قورتت میده
كلِ شهر میدن گوش بِش دیگه
الان اینجامو تو باید سَریع دَرری
من نیستم اونی كه دوستِت میگه
نبود بچِگیم باكلاس نه
چِش وا كردم بودم لای كار غرق
هیشكی نكرد كمك هیچوقت
خودم جنگیدم واسه خواسته م
جای آه زحمت كشیدم
حرف نمیزنم از خستِگی من
نمیشه و نمیتونم از همون اول
هیچجوره توی مغزم نِمیرفت
حرفای بقیه به چَپَم نیست
من دادم رپو به درس ترجیح
میگیرم حقمو هرطور شده
توو این دنیای هَردَمبیل
با هیشكی دشمنی ندارم
یاد گرفتم پِيِ مفتبری نباشم
میجنگم برا خواسته هام نمیخوام
بسازه هیشكی فرصتی برا من, نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نكشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
كسی پُشتم نبود توی كُلِ راهم
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نكشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
كسی پُشتم نبود توی كُلِ راهم
میزنم حرف كَم كلا
نمیشه رو ضعیفا دستم بلند
همه اونایی كه پا رو دُمَم بذارن
لب تَر كنم، پَر پَر شدن
برا هدفم زدم به هر دری من
سختی كشیدم که سخت ترینم
نمیذارم بگذره فردام مُفت
برنامه دارم برا هر دَقیقش
خیلی وقته برام عادی شُدن
رفیقایی كه با افتادنم حال میكنن
من اگه بیفتم هرجایی حاجی
رو پاهام وایمیستمو باز میدوئم
نه، حواسم نمیشه اَ مسیرم پرت
اَ ناامیدی نمیزنم حرفی اصلا
خیلی وقته كه میرم توو دِلِ همِچی
دیگه، كِشیدم دورِ ترسیدن خط
حالا توام برو پیشِ همه خالی ببندو
بِشون بگو خمپاره بودی
هی، اما ما كه دیدیمت دیگه
وقتی شَر میشد میگشتی دنبال گوشیت
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نكشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
كسی پُشتم نبود توی كُلِ راهم
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
نكشیدم عقب عینِ بُزدلا نه
نبود هیچوقت دورَم پُرِ آدم
هَمش تنها بودم توی مشكِلاتَم
جنگیدم با همه وجودَم من
كسی پُشتم نبود توی كُلِ راهم