شنیدی میگن دستِ خودمون نبود؟
ما هم دستِ خودمون نبود
تو یه روز و بگو ما توش کونمون نسوخت
یه ناهار و شام نمیداد پولِ بودجَمون
بچه شیش ساله میدیدی عملی تل
با چوبِ جعبه هایِ موز دوره پیت حلبی جمع
خبرِ جنگ میاد از محلِ بغلی زنگ
میزنیم باقی بچه ها هم بیان همه یه چرخ
میپیچه تو منطقه صدا گاز خالی موتورا
کدوم محل بوده بکنیم کارد لایِ بُتُناش؟
اینجا یه ایل آماده ن آبگاهِت و سوراخ
کنن و یه هفت هَشتا چاک واشه تو موهات
هرکیو میبینی عقده گائیدش
انقدر با خودش بده وایمیسته پُشت به آیینه اش
اخراج شد از مدرسه چون مبصرو میزَد
چون همیشه بچه کارگرا به تخمِ مدیرن
دخل با خرج نمیخوند
تو کلاسِ ما هیچکی درس نمیخوند
انقدر فشار بود رو مردایِ خونه
از یه جا به بعد دیگه مرد نمیموند
حتی اونکه تو تکیه حسینه
یهو تو یه روز عوض میشه قصّه زُبیره
همه این زمین زمینایِ خداست
اما جایی که بزرگ میشی خیلی مهمه
کسی صابخونه نشد تو محلِ ما
میترسن مأمورا طرفِ ما بیان
صد تا رفیق داریم سند بخواه
کوچه هایِ سه متری ما رو فقط به گا میاد
کسی صابخونه نشد تو محلِ ما
میترسن مأمورا طرفِ ما بیان
صد تا رفیق داریم سند بخواه
کوچه هایِ سه متری فقط به ما میاد
کوچه های سه متری زنگ های خرابتر
انباری پره ظرفای شراب
یه سیم از تیرِ برق و برقای خلاف
بچه پنج سالشون انبار مواد
شهرداری میسازه با داربست مسجد
رئیس بودجه میخوره کارمندا برده
ماه چیه نمیرسه کارکرد تا هفته
یه خونه چهل متری یازده تا بچه
میدونی اینجارو کرده پول پایینِ شهر
خطری میپذیرن که توش فاییده هست
نمیدونن گوشت بالا یا پایینِ نه
کیف میکنن که موتوریِ خوب آیینه زد
ما میریم محل اونا قرار از ما
همه تیزی بیارن فردا قرار دعوا
فقط بچه ها حواستون باشه
خیابون اصلی راه فرار نداره
این به اون میگه خالکوبی نداری احمق؟
داریم میریم جنگ خایه نداری برگرد
ما که همه داداشامون رجائی شهرن
میریم پیش اونا مأمورا از ما میترسن
اینجا تازه میفهمی امنیت چیه
یه چیزایی میبینی روحت اذیت میشه
یه درس داره این ورس فک کن بهش
هرجایی که فقر باشه وضعیت اینه
کسی صابخونه نشد تو محلِ ما
میترسن مأمورا طرفِ ما بیان
صد تا رفیق داریم سند بخواه
کوچه هایِ سه متری ما رو فقط به گا میاد
کسی صابخونه نشد تو محلِ ما
میترسن مأمورا طرفِ ما بیان
صد تا رفیق داریم سند بخواه
کوچه هایِ سه متری فقط به ما میاد
وقتی بچه ای چک میشه جاییزت
میری تو خیابونا نمیشینی پای درس
جفت گوشارو پلمپ میکنی لای در
میگی باید بشی یکی از خوبای پایتخت
پشت بوم خونه رو میکنی پر کفتر
رنگ قلبتو بر عکسِ دوره کلّت
میزنی یا میزننت اینجا قانونشه
یه چیزی شبیه خودِ جنگل من
رفیقامو دیدم اونورِ کابین
تو اتاقهایی که میریزه خون سره چایی
آدما دوستت ندارن پول که نداری
یه جا خسته میشی از موندنِ پایین
تو این کوچه ما هر کسی شر باشه برده
موش میبینی اندازه گربه
صدات بیاد بالا باید تاوانشو بدی
لرزیده تا حالا هرکی خربزه خورده
دهنا خشک و چشما خرابن
یه لباس و میبینی تنِ سه تا برادر
هیچ رقمه ترسی ندارن
اَ این درجه دارایی که تو بنزا سوارن
یه گله میشن یهو با یه زنگ
خونه ها رو میبینی میافتی یادِ جنگ
این کوچه ها فرق داره با کل دنیا
به منزل میرسه بار کَج
کسی صابخونه نشد تو محلِ ما
میترسن مأمورا طرفِ ما بیان
صد تا رفیق داریم سند بخواه
کوچه هایِ سه متری ما رو فقط به گا میاد
کسی صابخونه نشد تو محلِ ما
میترسن مأمورا طرفِ ما بیان
صد تا رفیق داریم سند بخواه
کوچه هایِ سه متری فقط به ما میاد
رو جدول کفتری
کونو پهن کردن زمین
اون یکی تو گوشِ بقلیش میگه
تعداد زیاده رسید کم دم نگیر
پِلَنِ هر رو همینه اَللی طَلی
لفظ میاد اوّل تو مردی بعد علی
رو جنسِ میگه داشی قلبمی
میگم نمیخاد شما از جیبِ ما کف نرین حله
اینجا اعتماد
یعنی کُسُشعرِ محض حتّی به چشات
حقّم دارن رحم نداره فشار
نه خبر از اِرثِ نه باباءِ مغازه بزار
یه شلوار و یه سال میبینی پایِ طرف
ده تا استکان زندگیشه و دعوا و قمه ش
کی دوست نداره افتخار شه برا ننش
به خودِ آدم هست به شرایط هم هست