نسل من نسلیه که هیچ وقت نرسید به مقصد
نسل قرص، نسل دود، نسل خودکشی و حسرت
نسلی که ورق های تقویم رو خط زد از آیندش تو ایران ترسید و در رفت
سوخته وقتی حتی اعتقاد وصل به پولشه
اعتماد رو میشه خرید مگه میشه ندید همه ی جون ها افسرده ان
غربی ها تو آرزوهای هممون دست بردن
همه رد، ته خط دست روزگار به ما فقط زده چک
فرداتو میدونی از سر شب
نسل سیگار های عکس دار، همه مدل یا عکاس، علاف گره های کوری که هیچوقت نمیشن باز
فرو کردن تو مخت اونور بهشته اما تنها بهشت این دنیا بهشت زهراست
میگن حتی درویش تحفش یه برگ سبزه
منظورشون چیه نمی دونم ولی با سیلی سرخ نمیشه رنگ زرد صورت نسلی که با همه چیه دست به یقه
ترا تل طبیعت اسید گل پنیر، همه، منزوی تنهایی شده مد
بوده سینما از قدیم الان فردین مرده، فرهادی شده اسطوره
هویت پشمه هر کی پورشه زیر پاش تنش Gucci ئه میگن مرده
دیدن این همه آدم تکراری حسابی پیرم کرده، میگن روشن فکری یعنی سکس، هنر سیبیل و موی فر کلا غلطه همه چی
این ها خوبه که، بد اونه خودت باورت شه دروغ خودت
یه آدم دیگه شی وقتی که شلوغه دورت
نه صبر کن این ها هم که بد نیست، بد یعنی حال من، توی غروب جمعه
این روزها به هرچی اعتقاد داری می گن دروغه
پول خوبه، راست حقوق بابات و با کاری که پول توشه زندگی رو فرموله دو راه هست
عرفان، یا که بستن چشم ها تو وجدان
یادمه میگفتن کار نشد نداره ولی کدوممون آینده خودمون رو می بینیم تو پنت هاوس
اصلا گیریم که امکان داره ولی مگه کلا چندتا برج هست تو تهران؟
هزار، جلو میلیون، میلیون آدمی که یاد گرفتن هیچوقت سیر نشن همیشه دنبال بیشترن
انگار رو پیشونی بعضی ها نوشته میلیاردر
رو مال یه سری هم لنگ یه امضا
نسلی که توش کوچیکه فکرها
به جا ساختن فقط می خوایم همو بزنیم، کنار