یه کار عجیب و غریبی داری میکنی
داداش تو هرچی اونور میبینی کپی میکنی اسمشم میذاری خلاقیت؟
ملتم که یابو فرض کردی دیگه
نشخوار یه سری ادبیات غنی تو قدیم
از تو نمیسازه خبره
جا نزن بلدی پرورش دادنت یه عده
میگی اینا بهونه س مهم فکره
با عقل حس میکنم با قلبم فکر
دست نمیدم باهات بشه دستم چرک
الکل میزنم ضدعفونی
انقدر رنج میکشم بشه بخوری
چونکه طرفمو میشناسم خوب
رفتم تو چریک وقتی بیست سالم بود
استعداد از مد افتاد
مردم اخبارن تو رخداد
دلت پر بود کردی شونه خالی
حالت بده ولی میگی رو به راهی
پول زیاد نمیاره حال خوب
با این هول بازیا فقط میره آبروت
همه چی شد ایرانیزه
با شاسی تو جاده شمال، سیاه بیشه
تا کی دروغ بشنویم ما؟
تشخیص بدیم زشت از زیبا
میخوای بگی روان پریشی؟
اینطوری میکنی عوام فریبی؟
بیرونو حفظ کن وقتی هستی از تو پوک
عبرت بگیر وقتی روزگار زد تو گوش
میدونم که باید برم جلو انقدر که نفهمم چقدر مونده تا اوج
اگه سختیا چک بهت زد، بزن اونو با مشت
دنیای واقعی چشه که میزنی کسچرخ تو مجازی
پیری ولی میزنی شستتو میک
زور میزنی بری از دسته دو لیگ
پررو هشیار، چشمت وا
متفاوت باش، خاص، استثنا
از خودت شروع کن، بسم الله (بسم الله)
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده (دهن مارو ببنده)
من سفت واستادم ولی هیچی نمیدونم معلم کجاست؟
کلی اشکال دارم، اسپاسم گرفتن عضلات پام
انقدر دوییدم بریدم یه سیم از کلم کندم
تاج بندگی رو رو سرم نذاشتم، بغل کردم
هیچی نمیدونم ولی واسه فردام استرس گرفتم عرق کردم
هیچی نمیدونم ولی از گذشتم پشیمونم و هی میگم غلط کردم
هیچی نمیدونم فقط حالمو بین گذشته و آینده سفر کردم
هیچی نمیدونم، گه میخورم
هیچی نمیدونم، نشستم رو کونم
هی دارم بین گذشته و آینده سر میخورم
گیجم مثل سر دوش سوبان بهم ریدن
کی چی گفت؟ کی چی شد؟
سیمی که بریدم، کجا گذاشتی قیچیشو؟ (کجا گذاشتی قیچیشو؟)
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده
مخ کپیده روزیه شعر میشه روحیه
یه جوریه نگاهم تو شهر
چیز خوبیه، نه که آرامش بده
عرض صورت و سودای صبره که دل همیشه صوفیه
دنبال حس مرغوب، یه احساس فلج
از عقل کافی محروم، به هیچ مغرور
نبود، مثلش نیست، مثلش مجنون
یه میخ آهنی تو سنگ عادت به سرکوب
نمیدونه گلیمش چقدر بود
بسکه زیرآبی چنگ زده به یه متری که خشکی که
اگه مچاله بشینی، روش جا میشی
کارکشته باخت داده، خاکیه پشتش
نمیدونم چیو باور کنم، کیو داور
جواب من به انتهای بنبست، مشت
دهن خلقو به کیش خودش پندارو کافر
جواب عرض الفبای سست میشه رشد
از دنیای جدید و بازی من چقدر پرتم
میگیره خندم، شده آموزش یه طریقه مصرف
رابطه فرج بشریت با بچش
بدون فرق بدون پسرفت
نمیخوره به دردم حرفت احمق
دیگه پس موند عقده هامو نمیخوره خندم
میلیون میلیون چنده حقم که کله شقه ولی دنده نرمم
چشم دارن به آب و خاک ما بین دو قطب
که آدمیزاد بلعیدش درسته و تپل
تا آدم نفس کشه، بیچاره او دو
زباله زمین بیرحم از تار و پود و بن
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
بریدم، دیگه سهیل نیستم امیدم
راضیم به رضای مرادم مریدم
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده
تنها بودیم الان شدیم یه گله
نقشه ریختیم فکر میکنیم به حمله
جلومون وایسادین با یه پوزه بند
جایزه به هرکی دهن مارو ببنده