Δεν έπρεπε να πάρουμε Αυτό το υπέρδιπλο, τεράστιο στρώμα Γιατί εκτός απ' το ότι πιάνει όλο τον χώρο στο δωμάτιο Είναι πολύ μεγάλο για ένα μόνο άτομο Για ένα μόνο άτομο Σ' όσους λέω πως λείπεις Με ρωτάνε για το στρώμα Μου λεν' πως είμαι τυχερή Χωράνε τρεις ακόμα, αν θέλω Μα εγώ δε θέλω, θέλω εσένα Και παρόλο που είμαι πτώμα Δεν με πιάνει ύπνος με τίποτα, ακόμα Με τίποτα, ακόμα Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι Αν σου 'χει λείψει έστω και λίγο το στρώμα Ή τουλάχιστον εγώ Ή το να τρώμε πρωινό μαζί Και να σου λέω "Αχ, ας μην σηκωθούμε ακόμα" Ρε γύρνα, είμαι χώμα Σ' όσους λέω πως λείπεις Με ρωτάνε για το στρώμα Μου λεν' πως είμαι τυχερή Χωράνε τρεις ακόμα, αν θέλω Μα εγώ δε θέλω, θέλω εσένα Και παρόλο που είμαι πτώμα Δεν με πιάνει ύπνος με τίποτα, ακόμα Με τίποτα, ακόμα Σ' όσους λέω πως λείπεις Με ρωτάνε για το στρώμα Δεν ξέρουν πως το μέσα μου Βρίσκεται σε κώμα Και ό,τι και αν κάνω Θα ζητάω το ίδιο σώμα, το δικό σου Δεν τελειώσαμε ακόμα