Έτσι καθώς ξημερώνει
Πιάσε μου λίγο και το άλλο το χέρι
Πιάσε και μέτρα μου αν έχω σφυγμό
Αν ανασαίνω ακόμη
Κοιτάζεις απ' το μπαλκόνι
Μπάσα και άγονα μέρη
Απ' την αρρώστια που δεν είδε κανείς
Και που κανένας δεν ξέρει
Και που κανένας δεν ξέρει
Σου λένε πως σου το 'χουν πει
Τους λες "εγώ", σου λένε "τι"
Τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου
Είμαι το τέλος του κόσμου"
Σου λένε μη ρωτάς πολύ
Τους λες "εγώ σας το 'χω πει"
Τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου
Κοιτώ τα αστέρια με τρόμο"
Και δε μυρίζει γλυκό γιασεμί πουθενά
Σ' αυτόν τον έρημο δρόμο
Από το χάρτη της πόλης, σκιάχτρα πηδούν
Και μου χαϊδεύουν τον ώμο
Μα δε με ξέρει κανένας
Ότι γυρνάω με πιστόλι
Κι ούτε ποτέ θα το μάθει κανείς τελικά
Αν ήμουν τέρας στην πόλη
Αν ήμουν τέρας στην πόλη
Σου λένε πως σου το 'χουν πει
Τους λες "εγώ", σου λένε "τι"
Τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου
Είμαι το τέλος του κόσμου"
Σου λένε μη ρωτάς πολύ
Τους λες "εγώ σας το 'χω πει"
Τους λες "εγώ είμαι το τέλος του κόσμου
Κοιτώ τα αστέρια με τρόμο"
Και ξυπνάς απ' την αρχή, σε μέρος βροχερό
Κρυμμένο μες τη γη
Οι φύλακες χαμογελούν, σε παίζουν στα χαρτιά
Σου γνέφουνε σιωπή
Μα εσύ είσαι της πόλης το λάθος
Κυκλοφορείς με πιστόλι
Είσαι της πόλης το λάθος
Πυροβολείς τη φορμόλη
Και ξυπνάς απ' την αρχή, σε μέρος βροχερό
Κρυμμένο μες τη γη
Ήρωες σε προσπερνούν, αργόσυρτα μαθαίνεις
Εχθρός τί πάει να πει
Αν είναι απλά το φως ή το νεκρό πουλί
Αίμα στη χαραμάδα που κρύβει τη μορφή σου
Κι αλίμονο αν φανεί
Αλίμονο αν φανεί