Με έχει τρελάνει η πείνα κ η νύστα και
Οι διαταγές απ' τον κάθε φασίστα
Ξέρω ποιοί ράππερς έχουνε κόντρες, ποιοί έχουνε κόμπλεξ
Ετοιμάζω τις βόμβες, θυμίζουμε τέρατα σε σκοτεινές κατακόμβες
Eίμαστε μύστες, όχι χομπίστες, νεκροί σε αρχαία μυστήρια
Οι μπάτσοι φορτώνουν δικά μας παιδιά κακουργήματα και δικαστήρια
Τώρα που ο κόσμος γυρίζει κι αλλάζει, αυτό το ταξίδι μου μοιάζει
Κρυβόμαστε πίσω από το φως της ημέρας, κινούμαστε όταν σκοτεινιάζει
Είμαστε όσα αγάπησε η νύχτα, πετάμε την μπάλα στα δίχτυα
Είμαστε ότι σιχάθηκε η χώρα, ανεβαίνουμε την ανηφόρα
Είμαστε Νεάντερταλ της τεχνολογίας
Λάθος της εξέλιξης, σφάλμα δημιουργίας
Είμαστε ακατάλληλοι, λεκέδες από σπέρμα
Η μπάλα ψάχνει το πλεκτό και το μετρό το τέρμα
Είμαστε οι βρυκόλακες της βιολογίας
Η αγάπη που προδόθηκε κάποιας βαθειάς φιλίας
Είμαστε ακατάλληλοι, ανθρώπινα ποντίκια
Άσπρο το κουστούμι μας με ανάποδα μανίκια
Με έχει αρρωστήσει η φτώχεια και η τρέλα,
Της ς το πήγαινε-έλα
Κρατάμε λίγο αλλά είμαστε ποιοτικοί
Θα ξαναπάρουν τα αρχίδια μας φέτος
Αλλά έτσι είμαστε εμείς δοτικοί
Τα σκεφτόμαστε όλα μαζί και τα λέμε
Είμαστε χαοτικοί, στον Αμαζόνιο σκι
Ηλιοθεραπεία στην Ανταρκτική
Για εξομολόγηση θέλω περίπου πενήντα παπάδες
Ραππάδες την βλέπουν νονοί, ούτε σε βαφτίσια σου λέω
Ούτε με λαμπάδες
Στην γωνία κρυμμένοι ματάδες, απόψε κερνάμε μπουκάλι,
Είσαι με μας ή με τους άλλους
Γιατί είμαστε οι άλλοι
Είμαστε πάρα πολλοί, εκατομμύρια μόνοι
Ένα δάσος που καίγεται, η Ανταρκτική που λιώνει
Είμαστε ακατάλληλοι, ανθρώπινοι αρουραίοι
Άλυτα ψυχολογικά, σκατό που επιπλέει
Είμαστε πρεζάκηδες στα κινητά κλουβιά μας
Σκλάβοι της εικόνας μας το ίδιο και τα παιδιά μας
Είμαστε ακατάλληλοι, ανθρώπινα σκουλήκια
Πνιγμένα είμαστε παιδιά και γκρεμισμένα σπίτια
Μιλάμε την γλώσσα του δρόμου
Και θα 'μαστε εδώ και του χρόνου
Μην είσαι ηλίθιος bro μου
Δεν είσαι το γράμμα του νόμου
Δεν πουλάω τις ιδέες μου τόσο φτηνά
Αυτό είναι το τρενάκι του τρόμου
Αυτό είναι για κάθε αδερφή και αδερφό μου
Είναι κομμάτι δικό μου
Να βγάλουμε εμείς τις κουκούλες
Όταν βγάλουν εκείνοι τα κράνη τους
Ο κόσμος αυτός κυβερνάται από τους αγάμητους
Πάμε ντουγρού κατά πάνω τους
Σαν λυκόσκυλα που έχουν τεντώσει τα αυτιά τους
Κόψανε τα λουριά τους και επιτέθηκαν στα αφεντικά τους
Είμαστε οι πιο τραγικοί στο σύμπαν πιο καμμένοι
Ένα αφροδίσιο νόσημα, ασθένεια που επιμένει
Είμαστε ακατάλληλοι, μαλάκες από κούνια
Ζόμπι που αίμα πίνουνε, ταγέρ χωρίς τακούνια
Είμαστε οι πιο άρρωστοι, μαύρη είναι η ψυχή μας
Το ίδιο το μοιρολόι μας βαράει το βιολί μας
Είμαστε η καταστροφή, το μέλλον του πλανήτη
Μισή κασέτα είμαστε και αίμα από την μύτη