Αδικία
Ακούγεται στα αυτιά μου τόσο οικεία
Σα μια μαύρη μελωδία
Σα να παίζουν εμβατήρια σε χαμηλή ευκρίνεια
Έτσι χαλάει η ισορροπία
Άνθρωποι ελατήρια αλλάζουν την στιγμή
Αυτή που θα φέρονταν τίμια
Μακάρι να είχαν όλοι σεβασμό και ειλικρίνεια
Όχι να ψάχναν την κομπίνα
Πάιζαν πόκα στην καμπίνα κάτι τύποι που είχαν λίγα
Μα θα δίναν απ' την ψυχή τους να κερδίσουν άλλα λίγα
Κάποιος έκλεβε και κέρδιζε άλλος έχανε στα χαρτιά
Άλλα κέρδιζε στην αγάπη έτσι έβγαιναν ισοπαλία
Έχασα την πανοπλία σε έναν πόλεμο που τα πάντα είναι λεία
Φίδια σου πουλάν φιλία γ' αυτό όταν βλέπεις φίλους
Στην απέναντι γωνία, να πας ευθεία
Γιατί εδώ πέρα δεν μετράει η ισοδυναμία
Ήμουνα σώμα σε απραξία αλλά μυαλό σε εγρήγορση
Μη σου κάνει εντύπωση
Θα κάνουμε ηχορύπανση
Θα τυπώσω το tape μας με οδηγίες ύπνωσης
Για να 'χει το κορίτσι σου την ώρα της κορύφωσης (ναι!)
Μπαίνω σε κέντρα αποτοξίνωσης διαβάζοντας τους ποίηση
Αυτή είναι η λύση
Υπενθυμίζω και σε εμένα για να μην πέφτω απ' τα ύψη
Το κεφάλι μου γυρίζει γιατί ήπια έξι μπύρες
Και έφτασα στην έβδομη ήδη
Άνθρωπος θνητός μα υπέροχος σέρνεται σαν σκουλήκι
Και πόδι θα τον πατήσει
Το μυαλό το αποκαΐδι και εύχεται να μην φυσήξει
Κανένας δεν γλυτώνει από την νεκρή του φύση
Είδα κάποια στην ομίχλη που σου έμοιαζε
Άλλα δεν είχα μιλήσει
Θλίψη θλίψη θλίψη θλίψη
Μελαγχολία γλυκιά όταν της έγλυφα τα στήθη
Γιατί ξέρω πως από μέσα είναι μια καρδιά
Που δεν πρόκειται κανένας να αγγίξει
Είδα κάποια στην ομίχλη που σου έμοιαζε
Άλλα δεν είχε γυρίσει και έχω νεύρα
Προσπαθούσαν η πούστηδες να μου στήσουν ενέδρα
Άλλα οι τύποι αυτοί δεν ξέρανε
Πως είχα κεντραρισμένα τα μάτια μου στον καθένα
Σαν δύο κάδρα κρεμασμένα με 2 μαύρες πεταλούδες
Τέχνη προκαλεί αναγούλες
Ξεφυσούσα σε σακούλες
Τα μάτια μου βλέπουν συνέχεια τα ψέματα που 'πες
Φιλιά σε όσους και όσες φιλούσανε σαν Ιούδες
Έντομα και ερπετά, κυνηγοί και αλεπούδες
Τα ραπ πάρτυ κατάντησαν πάρτυ με τσάι
Που σερβίρουν σε πορσελάνης κούπες
Για να κρύψουν την ντροπή τους οι βλάκες φοράν κουκούλες
Έντομα και ερπετά, κυνηγοί και αλεπούδες
Αίμα δάκρυα και ιδρώτας
Να ξέρεις δεν θα βρεις ποτέ τον δρόμο σου ρωτώντας
Άλλα μόνος προσπαθώντας
Έτσι γράφω ραπ με μαγικό ρεαλισμό και πρόζα
Μια παραμυθένια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις
Από μαύρο ήχο και χρώμα
Σαν του δρόμους τόσα χρόνια που βάδιζα στο σκοτάδι
Κι ας οι άλλοι προσπαθούσαν να τοποθετήσουν νάρκη
Το καλό το παλικάρι ξέρει και άλλο μονοπάτι
Που θα οδηγούσε σπίτι του και όχι στο χαντάκι
Ήταν δυο στο παρκάκι τώρα δύο στο κρεβάτι
Πολεμούσαν σαν δυο μονομάχοι πλάτη-πλάτη
Βloody mary και ταγκό χόρευαν οι εραστές
Μέσα στο άδειο υπνοδωμάτιο
Συμμετοχή ένα τάλιρο κάτω απ' το μαξιλάρι μπουκάλι με υδρωκεάνιο
Γι'αυτήν την δύσκολη στιγμή που θα σκεφτόμουν το αύριο
Εφόσον το βιβλίο της ζωής με πιάνει αδιάβαστο
Και όλα αυτά είναι στο μυαλό αφού ο κόσμος δεν υπάρχει