Μυρίζω το άρωμά της στην ατμόσφαιρα
Τα χείλη της τα πορφυρά μου γνέφουνε χαμόγελα
Μου λένε για τα στόματα
Που πίνανε θάλασσες μοναξιάς
Στην εποχή της πορσελάνης αλλά και στην εποχή της φαντασίας
Το Καλοκαίρι ταινίες, το Χειμώνα μουσική
Το Φθινόπωρο βιβλία, την Άνοιξη ζωγραφική
Ζω την τέχνη μου κι υφαίνω αριστοτεχνικά τον κόσμο
Με ο,τι μου έδινε η ζωή
Μελαγχολική μου έμπνευση
Κινούμαι νωχελικά στο κελί της πρώτης διάστασης
Όταν φτάσω στο τέλος μου ελπίζω να είσαι εκεί
Διαβάτης που παρατηρεί τον παρατηρητή
Τηρεί τους λόγους του και κόβει το τεντωμένο σχοινί
Κάποιος πέφτει και κάποιος ακροβατεί
Στην τελευταία παράσταση θα ρίχναμε
Σε ολόκληρο το σύμπαν κομφετί
Γιατί γιορτάζουμε τον πόνο μας κι ο πόνος μας σου αρκεί
Ο πόνος μου σου αρκεί
Ακόμα μυρίζουν υγρασία τα ντουβάρια
Ακόμα στάζουν απ' τα χέρια μου μελάνια
Όσο ποτίζω το κεφάλι μου ηρεμία
Μ'αγκαλιάζει τόσο υπέροχα η διαφάνεια
Οι κούκλες που δεν κρέμονται από ηνία
Λένε ποιήματα μύθους στην επιφάνεια
Λυγίζοντας τα δάχτυλα που παίζουν κουκλοθέατρο
Πίσω από τις κουρτίνες
Το συναίσθημα διαρρέει και φωτίζει το δωμάτιο
Ψάχνοντας για δικλείδες
Έχω τη γλώσσα μου εσκεμμένα στο παγετώνα για μήνες
Μέχρι να γίνει το μυαλό μου νεκροταφείο για μνήμες
Στις λίγες στιγμές που το ξαλάφρωμα μεταφράζεται σκότωμα
Όλα τα λάθη μου ήταν σκόπιμα
Μαζί με τα υπόλοιπα σωστά
Δεν βλέπω τρόπαια τους ανθρώπους
Γι' αυτό δεν τους κυνηγάω
Έτσι ψιθύρισε στο αυτί μου η μοναξιά
Δεν βλέπεις τρόπαια τους ανθρώπους
Γι' αυτό μη τους κυνηγάς
(έτσι ψιθύρισε στο αυτί μου η μοναξιά)
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Σου λείπει τίποτα;
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Εσύ σου λείπεις;
Ομορφιά και θλίψη
Αν κάποτε ραγίσει το γυαλί θα βρούμε λύση
Θα ενώσω όσα κομμάτια είχα συνθλίψει με τα χέρια μου
Τα υπόλοιπα σπασμένα μου θα τα αφήσω σε εκείνη
Αφού κανένας απ' τους δυό μας δεν έπαιρνε την ευθύνη
Σκέψου, όλοι θελαν να νικήσουνε τη μνήμη
Μα σκεφτόντουσαν τόσο πολύ που χάσαν το παιχνίδι
Εκείνος δένει-εκείνη λύνει, εκείνος θέλει, εκείνη θέλει να φύγει
Φύγε
Άσ' την να φύγει
Τα πάντα περιστρέφονται στο σύμπαν με διαδοχικές κινήσεις
Σκεφτόμουν τι μας ένωνε ενώ ένιωθα τις αλληλοσυνδέσεις
Στις φωνητικές μας κλήσεις
Κλείσε
Όσο ανοίγω τον ασκό του Αιόλου
Ότι σκεφτόμασταν μας έβγαλε πάλι κατά διαόλου σε αδιέξοδα
Όσο χαμογελούσες ζούσα
Και όσο σιωπούσες πέθαινα
Μαζί με ένα παράπονο που φλέρταρα
Να πέσει μαζί μου απ' τα 1000 πόδια
Μα το χα σπρώξει ο βλάκας πριν κάτι χρόνια
Και τώρα παίρνει εκδίκηση τρέφοντας με με φόβο
Πόσο κοστίζει να σε δω να πάρω πίσω την αξιοπρέπεια μου
Και μονό
Οι γύρω μου μου λένε
Θα πάρει λιγάκι χρόνο και να κάνω υπομονή
Και είναι απ' τα βράδια που η μοναξιά
Μου φαίνεται ίδια με φυλακή
Κάτω από ντρόγκα δεν βρίσκεται θαλπωρή
Μόνο λαβύρινθος και χάσιμο
Κ είχα ένα μπόμπιρα που βοήθησε στο ψάξιμο
Όταν έχασα το μίτο
Και μου λέγε το μέτωπο σου λέρωσαν μονό
Σήκω και πλύντο
Τα λόγια είναι εύκολα
Στην λιγάκι πλήττω
Μα που θα πάει θα το βρω
Εδώ μου σκότωσαν τα όνειρα και εγώ ονειροβατώ
Μη μου δώσεις υποσχέσεις θα τα πούμε στο βυθό
Έχεις χάρισμα στην πειθώ έχω τα μάτια μου
Και εκείνα ακολουθώ στο συνειρμό που θα με πείσει ότι είσαι ψέμα
Ρώτα τους γύρω μου ποιος είμαι, όχι έμενα
Ρώτα τους γύρω μου ποιος είμαι, όχι έμενα
Ρώτα τους γύρω μου ποιος είμαι, όχι έμενα
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Ομορφιά και θλίψη
Τι σου χει λείψει
Εσύ σου λείπεις