Ένας πόνος την φορά είναι αρκετός
Για να ολοκληρώνεις κάθε ατέλεια (τέλεια)
Γράφοντας τη ψυχεδέλεια κατάλαβα
Πως θα 'ναι αφηρημένη η συνέχεια (ανέχεια)
Μάτια φτιαγμένα από μέταλλα
Για να ανιχνεύουν το ψέμα που λες
Για να σκεφτώ
Ασ' τον εγκέφαλο να επεξεργάζεται τις εντολές (εντολές)
Το μυαλό μου αντιλαμβάνεται
Γυρίζει σαν γρανάζι, ένα γρανάζι που γρασάρεται
Αν γυρίσεις στον διακόπτη θα σβηστούν οι ακατάλληλες σκηνές
Και όλα όσα με τρομάζουνε
Τα σκέφτομαι πολύ και δεν χρειάζεται
Την μάχη της καρδιάς με το μυαλό όλοι δοκιμάσαν
Κι ο,τι χάσανε θα είναι στις παράπλευρες απώλειες
Εκείνες οι στεντόρειες φωνές που λέγαν πρόσεχε
Με πλήγωσε βαθύτατα αλλά μου 'πε πως δεν το 'θελε
Και τώρα δεν μιλάμε, μονάχα κοιταζόμαστε μα δεν χαμογελάμε
Βουτάμε σε θάλασσα βότκας να βρούμε θησαυρό
Που στο τέλος δεν ακουμπάμε
Κι έτσι μένουμε συνέχεια με την αμφιβολία
Για να δεις αν γράφω αλήθεια
Πρέπει πρώτα να καταλάβεις τι γράφω
Και για να μην μένεις με την απορία
Άμα νιώσω νεύρα τότε θα γράψω τα ραπς με βια
Άμα νιώσω ωραία τότε θα γράψω μια εμπειρία
Μετά με λίγη φαντασία φτιάχνω την πολυχρωμία
Που θα έδιωχνε την μαυρίλα αλλά δεν κατάφερα τίποτα
Τα μαύρα συναισθήματά μου γίνανε ρουτίνα
Όπως τότε που την άραζα στην πολυκατοικία
Ήταν μέχρι να γίνει το μπαμ και να πέσω στην παγίδα
Να την νιώσω με την μια, να πονέσω με ευκολία
Πόσοι πόνοι σου χρειάζονται
Για να αρχίσεις να σκέφτεσαι να φτιάξεις πανοπλία
Να χαράζεις πάνω βιώματα κι όλα τα ονόματα
Που ψάχνανε το νόημα να κρύψουν σε ψευδώνυμα
Δε φτάνει μια μάσκα για τόσα πρόσωπα
Δεν φτάνει για όλους αυτό το κάλυμμα
Απλά, ασ' τα σημάδια στο σώμα σου ανάγλυφα
Σκέπασε με λευκά σεντόνια όλο σου το ανάστημα
Σαν να ντυνόσουν φάντασμα
Η θλίψη είναι ένα πράγμα σε μαύρο κουτί που άνοιξα
Κι ύστερα ξάπλωσα
Ο θάνατος κι ο έρωτας πάνε μαζί και σε βρίσκουν ανάσκελα
Σπάσ' του μυαλού σου τα κάγκελα
Βγάλ' το κεφάλι σου έξω απ' τα παράθυρα
Και δες την γκιλοτίνα πέφτει κάθετα
Ήξερα κάποιονα, που ήξερε κάποιονα, που ήξερε κάποιονα
Που ήξερε τον κανένα
Μακάρι να ήταν ενωμένοι όλοι οι mc's της γης
Ακόμα κι ας είχαν κομμένα χέρια (χέρια)
Κράτα γερά
Ένας πόνος την φορά είναι αρκετός
Για να ολοκληρώνεις κάθε ατέλεια (τέλεια)
Γράφοντας τη ψυχεδέλεια κατάλαβα
Πως θα 'ναι αφηρημένη η συνέχεια (ανέχεια)
Μάτια φτιαγμένα από μέταλλα
Για να ανιχνεύουν το ψέμα που λες
Για να αισθανθεί
Χαράζω στο γυάλινο σώμα της κάμποσους στίχους ουλές (ουλές)