Είμαι σε καραντίνα Κλεισμένος στο κουτί με τη μπαλαρίνα Εγώ: Ήθελα να ανοιχτώ μα την είδα Να κρατάει στα χέρια δεκάδες ψαλίδια Τη βλέπω να σκίζει τη νύχτα στα δύο Τα αστέρια να πέφτουνε μα να έχει κρύο Για να ζεσταθώ βάζω ρούμι για δύο Κι αρχίζω να πίνω, να πίνω, να πίνω Εκείνη: Μιλούσε, γελούσε, μιλούσε Κι εγώ προσπαθούσα να βρω το μοτίβο Μα αυτό δεν αρκούσε, ήθελε να τη γδύσω Κι εγώ να μη φύγω Φυγόκεντρος δύναμη Έτσι είναι οι πήγασοι Φεύγει ο ένας και μένει ο άλλος με μόνο μια κίνηση Ένιωθα στήριξη όταν την έβλεπα να κατεβαίνει το λόφο από άμμο Εκείνη: γελούσε με αίμα στα χείλη Φαινότανε σα να 'τανε σαρκοφάγο Απ' το μαύρο ουρανό η σελήνη κοιτούσε Σα χάπι που θέλει να μπει σε οισοφάγο Αγχώδης με χίλιες δυο έγνοιες γεμάτος κατάλαβα πως Η φωτιά καίει πρώτα τον ίδιο το δράκο Το γράμμα: Το γράμμα που γράφω είναι δράμα σαν τραύμα που ράβω. (Μπράβο) Dark, Romance, Drama και Βαλς χορεύω με ντάμα απ' το cast Που φτιάχνει χιλιάδες οβάλ Να τα βάλεις εκεί που φυλάς θησαυρούς σαν τα μάτια μας Φτιάχνοντας δέκα χιλιάδες κομμάτια για πάρτη μας Φτιάχνω τα δέκα χιλιάδες κομμάτια καρδιάς Να τα βάλουν στου τάφους μας Το μόνο που μένει για πάντα είναι η αγάπη μας