Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας δείχνει Σειρήνες γύρω μας φωτιές κι ασθενοφόρα Που πας κορίτσι μου κι εσύ με τόση φόρα Η ομορφιά και στο νερό αφήνει ίχνη Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος δε λείπει Μια λάμψη μόνο μας χωρίζει από την τρέλα Εσύ στο πάτωμα του λες, αν θέλεις έλα Κι εγώ ουρλιάζω δυνατά κι εγκαταλείπει Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ξέρει Να μη με παίρνεις αγκαλιά, αυτόν συμφέρει Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ψάχνει Βιτρίνες, κούκλες, ερημιά, σπασμένα τζάμια Άσ' τα μαλλάκια σου να πέσουνε πλοκάμια Κι αυτά μ' ομίχλη θα μας κρύψουν και με πάχνη Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος ζηλεύει Σκοτάδι σπέρνει, μας χωρίζει, φέρνει τρόμο Παραμονεύει όταν σ' αγγίζω μες στο δρόμο Μετρά τις μέρες μας κι αν κλαις τις κατακλέβει Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ξέρει Να μη με παίρνεις αγκαλιά, αυτόν συμφέρει Μίλα σιγά γιατί ο θάνατος μας ξέρει Να μη με παίρνεις αγκαλιά, αυτόν συμφέρει