Από την άρρωστη γενιά που άκρας υγείας χαίρει
Είμαι ελβετικό ρολόι, κινέζικο μαχαίρι
Είμαι το μυστικό που άλλος ένας μόνο ξέρει
Είμαι ελληνικό ντουμάνι που γυρνάει χέρι-χέρι
Κουβέντες από μάτια, πίστη σα του σκύλου
Ανιδιοτελής μα πες τους τα λεφτά να στείλουν
Είμαι γάτα στα σκουπίδια, παγίδα στα ποντίκια
Είμαι κόλπο από γυναίκα, χειραψία αντρίκια
Στο πι και φι, στα μέτρα καταστροφή
Στο τέρας ποτέ τροφή
Ο δρόμος που φοβάσαι να πάρεις στροφή
Γεμάτος σαν ποτήρι, τυρί απ' τη Μυτιλήνη
Ζεστό ψωμί απ' το φούρνο σαν την αγκαλιά εκείνη
Είμαι ο πιο αγνός παιδικός ενθουσιασμός
Έρωτας καινούριος, απότομος χωρισμός
Σε θυμάμαι μα δε με αγγίζει ο πειρασμός
Κοίτα στο Θερμαΐκό ο κακός σου αντικατοπτρισμός
Μετά με μάτια διψασμένα κοιτάω το Ιόνιο
Νερό πηγαίο είμαι, πιο κοντά στο αιώνιο
Η χώρα είναι πανέμορφη, κοιτάς και νιώθεις δέος
Απ' το αεροπλάνο, όχι τόσο σπουδαίος
Μ' αυτοί κολλάν, σκάω μύτη σαν να πρωτοξεμύτησα
Είμαι αγάπη της γιαγιάς, καρδιά Κωνσταντινουπολίτισσα
Τα χέρια του παππού μου που πέρασαν πολέμους
Αδερφός σα μετανάστης, αλλού σαν τους άνεμους
Είμαι Έλληνας Βαλκάνιος, εδώ απ' του γυμνασίου
Τις πρώτες καύλες μ' ανεβάζω ακόμα τους βαθμούς Κελσίου
Ψάρι από νησί, θέλω να βγάλω τ' άλλα
Μικρά ή και μεγάλα ψάρια έξω από τη γυάλα
Είμαι ρούμι από Κούβα, πούρο από Havana
Είτε Σαλόνικα είτε Αθήνα, η πόλη είναι μάνα
Μάνα θα αργήσω μα το ξέρεις πως θα 'ρθω
Κι άμα φύγω μάνα ξέρεις πως αλήθεια σ' αγαπώ
Βασιλεύω σ' ένα τίποτα μ' ανάποδο καπέλο
Βγαίνω κι απαγγέλλω πριν μου φύγει το τσερβέλο
Βασιλεύω σ' ένα τίποτα μ' ανάποδο καπέλο
Ένα-δύο, δεν δύω, ανατέλλω