Το μυαλό μου έχει σαλέψει αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Κι αυτό γιατί τις νύχτες γυρίζω στο κρεβάτι
Βλέπω κορμιά να καίγονται να γίνονται όλα στάχτη
Και εγώ να στέκω μόνος στη μέση εκεί του δρόμου
Τα μάτια μου τα κλείνει χέρι νοσοκόμου
Η μάνα μου, μου λέει πως δε ζω σωστά
Στο σπίτι η ημέρα δεν περνά χωρίς ένα καυγά
Το ράδιο μου στέλνει μηνύματα απ' τον Άδη
Δεν έχω φίλους, συντροφιά και γυναικείο χάδι
Το σώμα μου το βλέπω από ψηλά βόλτες να φέρνει
Και μια κατάρα πίσω του αιώνια να σέρνει
Φοβάμαι και τον ίσκιο μου και πουθενά δεν πάω
Φοβάμαι πως μια σφαίρα αδέσποτη θα φάω
Κάθε φορά που προσπαθώ να κοιμηθώ το βράδυ
Νομίζω με πλακώνει τριγύρω το σκοτάδι
Ο ίδιος εφιάλτης ξυπνάω τρομαγμένος
Τρέχω στο νιπτήρα καταϊδρωμένος
Η μορφή μου στον καθρέφτη έχει αλλοιωθεί
Νομίζω πως το σώμα μου με μιας θα σκορπιστεί
Από τα παραθύρι κάποιος με κοιτάει
Και βλέπω αμέσως έξω αν με παραφυλάει
Όμως δεν ήταν τίποτα και τελικά μου στρίβει
Κι η κατάσταση αυτή το μυαλό μου το συνθλίβει
Το μυαλό μου έχει σαλέψει... αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Το μυαλό μου έχει σαλέψει... αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Το μυαλό μου έχει σαλέψει... αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Οι τσέπες μου γεμάτες και πλέον διάσημος
Με ξέρει όλος ο κόσμος σα να 'μαι ηθοποιός
Τ' ακριβότερα αμάξια και ρούχα πάντα πρώτα
Και γκόμενες τριγύρω να μ' ανοίγουνε την πόρτα
Αργά όμως το βράδυ σαν πέφτω στο κρεβάτι
Σαν ταινία βλέπω τον ίδιο εφιάλτη
Με κυνηγάνε όλοι να με σκοτώσουν πάλι
Και εγώ 'μαι με τα δάχτυλο επάνω στη σκανδάλη
Μα οι σφαίρες δεν τους πιάνουν, με κυνηγούν ακόμα
Θέλουν να με ξαπλώσουν στην άσφαλτο ένα πτώμα
Μα δε θα τους αφήσω κανείς δε με πειράζει
Θα διώξω τον εφιάλτη που μήνες με τρομάζει
Φοβάμαι τρέμω μόνος αρχίζω να τα χάνω
Μ' αρέσει η ζωή δε γουστάρω να πεθάνω
Κοιτάζω πάντα πίσω μου, υποπτεύομαι τους πάντες
Νομίζω πως μ' ακολουθούν δυο τύποι με τιράντες
Δεν είμαι ευτυχισμένος μέσα στα λεφτά
Οι τύψεις θα με φάνε για το πως τα 'κανα αυτά
Ποτέ δεν ήμουν τίμιος και τώρα το πληρώνω
Δε θα ζήσω για να δω τα όνειρά μου να εκπληρώνω
Είθε να μπορούσα να είχα ευκαιρίες
Και όχι να πουλούσα σε μπαρ και σε πλατείες
Μακάρι να 'μουν νέος να άρχιζα ξανά
Να μπορούσα να ξεφύγω απο τούτα τα δεσμά
Το μυαλό μου έχει σαλέψει... αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Το μυαλό μου έχει σαλέψει... αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Το μυαλό μου έχει σαλέψει... αυτό είναι γνωστό
Όλοι με φωνάζουν παρανοϊκό
Ένα μάτσο χάλια κυλιέμαι 'δω και 'κει
Όλη τη μέρα πίνω να σβήσω τη φωνή
Τη φωνή που μου φωνάζει πως ειμ' ένα μηδέν
Εμοί δε ο πατήρ κατέλιπεν ουδέν
Τρεις φορές στη Λέρο με χώσαν για τρελό
Μα είδα πράγματα που έκαναν και μένα να απορώ
Με έδεναν στο δένδρο σα να 'μουνα σκυλί
Ζουρλομανδύες, φάρμακα κι ένα υγρό κελί
Με έπλεναν με λάστιχο, με σκούπα και με ΟΜΟ
Mε κοίταζαν με μάτια που 'ταν γεμάτα τρόμο
Χωρίς φαΐ, χωρίς νερό, χωρίς καμία λέξη
Με τις ακαθαρσίες μου μιλούσα ώσπου να φέξει
Με έκαναν και πίστευα πως ήμουνα μουρλός
Για δέσιμο κακός και παρανοϊκός
Είδα να δέρνουνε γυναίκες και να τις βιάζουν
Να ζεματάνε τα παιδιά για να διασκεδάζουν
Και εγώ να μη μπορώ τίποτα να κάνω
Να κλαίω και να απορώ να θέλω να πεθάνω
Μα όμως δε χαρίζομαι στο κατεστημένο
Εγώ δε θα χαθώ για οποιοδήποτε χαμένο
Συνεχίζω στη ζωή με πάθος και ελπίδα
Όμως δε θα ξεχάσω ποτέ μου όσα είδα
Γιατί αυτά με κάνουν κάθε μέρα να ανασταίνομαι
Να κάνω μακριά εκείνα που σιχαίνομαι