Ik weet dat God goed voor zijn mensen zorgt
En toch was ik haast bij hem weggelopen;
Ik was jaloers op ongelovigen
Want juist voor hen ligt heel de wereld open:
Zij zijn niet ziek, ze hebben niet meer pijn dan wij
En juist aan hen gaat veel verdriet voorbij.
Zij zijn hooghartig, trots op het geweld
Dat om hen heen hangt, om hun vette lijven;
Hun grote mond, hun eindeloos gescheld
Op God en mensen krijgt te veel waardering.
De wanhoop groeit. De mensen zeggen: 'God is blind
En wij zijn rijk.' En zit daar niet wat in?
Ik ben altijd een eerlijk mens geweest
Maar eerlijk zijn heeft mij niets opgeleverd
Behalve pijn. Ik weet, mijn God, ik weet
Dat ik niet net als zij zou moeten praten
Maar HEER, ik ben eens rustig naar uw huis gegaan
En toen begreep ik hoe het hen vergaat.
U laat hen in de afgrond glijden, HEER,
Een pijnlijk einde; als een droom verdwijnen.
Dat is uw werk. Omdat u hen veracht.
Ik leek wel gek: ik heb me zwaar misdragen
Maar u bent trouw, want u hebt al die tijd gewacht.
U pakt mijn hand. Ik kan bij u terecht.
Op aarde, in de hemel, HEER, ik weet
Niet wat ik buiten u zou moeten zoeken:
Mijn lichaam sterft, maar u verandert nooit.
Er is geen hoop voor wie u wil vergeten;
Wat mij betreft, ik wil alleen bij u zijn, HEER,
Dat zeg ik steeds. Tot iedereen het weet.