شب از خیالت در فغان روز از غمت در زاری ام
دارم عجب روز و شبی، این خواب و این بیداری ام
این خواب و این بیداری ام
از کویت ای ناآشنا، رفتم به صد حسرت مگر
مایل شوی سوی وفا، یا بی وفا پیدای ام
یا بی وفا پیدای ام
رنجور عشقم شربتم تلخی لعل آن صنم
شاید مسیحا دم کند از حسرت بیماری ام
از حسرت بیماری ام
گفتی که عاشق میکند روزی علاج درد تو
مشکل برم روزی به سر گر این چنین بگذاری ام
بر دل خیالی خنجرم چون بگذر از شوق او
خمیازه بگشاید ز هم لبهای زخم کاری ام
لبهای زخم کاری ام
بر دل خیالی خنجرم چون بگذر از شوق او
خمیازه بگشاید ز هم لبهای زخم کاری ام
لبهای زخم کاری ام
ذلیل و بیچاره تر از من کیست در کوی تو
خمیده شد پشت من از غم چون ابروی توی
گرفته هرکس ز لب ای لعل تو رام دل خود
نشد روا کامم ز تو وای وای بر دل من
به مجلس بیگانگان نوشی بادهی من
به هرکجا می روی با هرکس مست و خراب
خبر نداری ز حال خود با مردم که چه سان
کنم در تار زار و ستم وای وای بر دل من
کسی چو من قدر تو را کی داند صنما
به راه عشق تو دهم جان و دل به فدا
بیا بنه رسم ستم به یک سو دلبر من
شوی پشیمان به خدا وای وای بر دل من
شوی پشیمان به خدا وای وای بر دل من