اینجا غروبه نازنین، دنیا دروغه نازنین تو شهر غربت زندگی چه بی فروغه نازنین رنگین کمون آسمون، قناری های بی زبون لحظه سخت رفتنه، از عاشقی دل کندنه پرنده های بی وطن همه اسیرن مثِ من صدای خوندن ندارن وقتی که تنهایی میاد ستاره ای در نمیاد امید موندن ندارم ♪ خسته شدم از این روزای بی کسی ای هم صدا پس کی به دادم می رسی تو غربت شهر فرنگ کاغذی مرگم رسید، پس کی به دادم می رسی؟ پرنده های بی وطن همه اسیرن مثِ من صدای خوندن ندارن وقتی که تنهایی میاد ستاره ای در نمیاد امید موندن ندارم شهر من اون شهر دیگه است ستاره هاش رنگ دیگه است خورشید و ماهش آشناست اونجا یه دنیای دیگه است