Ο λόγος μου επικίνδυνος κίνδυνος, θάνατος
απαράβατος με τόσες πληγές που μοιάζει αθάνατος,
σα λυσασμένο κτήνος βγαίνει μέσα από το στόμα μου,
αιματοβαμμένος βλέπεις το κόκκινο είναι το χρώμα μου,
απάνω τους, γάμα τους, ρουφιάνους πάτα τους
με πέτρες και μπουκάλια πάλι κατά πάνω τους.
Είδα ανθρώπους που για πρέζα πουλάν τη μάνα τους
και το μαχαίρι στο λαιμό τους έβαλε το κάρμα τους.
Θέλεις να δεις πόση αρρώστια κρύβω μέσα μου,
τη βγάζω σπάνια γιατί όταν βγαίνει γδέρνει το δέρμα μου,
σκουρό μπλε προς το μαύρο είναι το αίμα μου,
βελόνα δεν άντεξε ποτέ να τρυπάει τη φλέβα μου.
Κάπως έτσι πάει, έτσι σε χτυπάει,
το μελάνι τσουλάει καίει και μέσα μου κυλάει,
καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του
μακάβρια εικόνα για τον κόσμο και τα παιδιά του.
Κι είδα σα ντόμινο να πέφτουνε τα λόγια μου,
τη μέρα που ένας άνθρωπος ξεψύχησε στα πόδια μου.
Καλά να είσαι οπού και να' σαι Τόνυ,
όποιος φταίει κάθε βράδυ στη κόλαση να παγώνει.
Καπνός από το στόμα μου, σύννεφα σχηματίζει,
με φοβίζει η κολώνια σου, σα την πουστιά μυρίζει.
Μου θυμήζει καταστάσεις αρρωστημένες,
ξυράφι μπηγμένο στην καρδιά μου μήνες και μέρες.
Είναι σα θρίλερ, ναι, είναι σα θρίλερ
Η ζωή μου έγινε θρίλερ
Κι ναι μη μου γυρίσουν τα μυαλά ειλικρινά
δεν θα υπολογίσω τίποτα μετά.
Και πρέπει να το κόψω αυτό, είναι κακό,
δεν θέλω ούτε στα κάγκελα ούτε στο χώμα να βρεθώ.
Υπομονή, η μεγαλύτερη αρετή,
μείνε κοντά μου τη στιγμή που γυρνάει δεν θέλει πολύ.
Είναι λεπτή γραμμή, για να περάσεις στη τρέλα,
θολωμένος τη κοιτάς κι αυτή γελάει, σου λέει "έλα".
Έλα κοντά μου αν σ' αγγίζει η ματιά μου,
η διεστραμένη προσωπικότητά μου μπροστά μου,
νιώθω ρίγος να διαπερνάει τη ραχοκοκαλιά μου,
μοιάζει με φως στο τούνελ στα βρώμικα όνειρά μου.
Έχω νιώσει το σκοτάδι, έχω τυφλωθεί καιρό,
έχω ζήσει σαν αιώνα να περνάει το λεπτό.
Έχω φτάσει στο πάτο, τόσο κάτω που πιο κάτω δεν πάει,
είδα τον εαυτό μου στα αίματα να γελάει.
Έχω ζήσει το χειρότερο εφιάλτη μου,
12 δαίμονες κάθε βράδυ μαστίγωναν τη πλάτη μου.
Με σιδερένια πετονιά μου ράψανε τα χείλια,
γι' αυτό μη με ρωτάς αν έχω νιώσει ανατριχίλα.
Θρίλερ ψυχολογικό, φθηνόπωρο πέφτουν τα φύλλα,
ξερίζωσε τα σωθικά σου πρώτα, ύστερα μίλα.
Έγινε έγλημα με θύμα το κολίγα,
είδανε το δολοφόνο και είπαν μοιάζει με γορίλα.
Είναι σα θρίλερ, ναι, είναι σα θρίλερ
Η ζωή μου έγινε θρίλερ