Δεν γνωριζόμαστε,
δεν μιλιόμαστε,
και αν μιλιόμαστε,
δεν κοιταζόμαστε…
είμαστε ξένοι,
είμαστε ξένοι,
μεταξύ μας ξένοι…
Δεν με ξέρει κανένας,
είμαι ξένος, ανάμεσα σε ξένους τριγυρίζω.
Δεν ανήκω στον κόσμο σας,
με τα άρρωστα μυαλά σας,
δεν θέλω να συμβαδίσω.
Ξημερώματα μόνος πίνω, καπνίζω,
περιμένω τον Ήλιο,
βουλιάζοντας στο γκρίζο,
και όσο λέω "ελπίζω", άλλο τόσο,
ξαναπογοητέυομαι και δακρύζω.
Και έχω χρόνια μπηγμένα,
ξυράφια στην καρδιά μου,
γι'αυτό και φτύνω αίμα στα γραπτά μου,
τυφλοί, εγωιστές, παρτάκηδες και άρρωστοι,
ξέρεις τι έμαθα;,
οι άνθρωποι είναι αχάριστοι.
Δύσκολα εμπιστεύομαι πια,
προσέχω, δεν ξαναπαίρνω φίλε,
τέτοιο ρίσκο,
η ευτυχία-τζόγος, πρόσεχε
που ποντάρεις γιατί ακόμα και τα μάτια,
λένε ψέματα, Chico.
Και αν σου πω "θα ‘μαι εδώ", το εννοώ,
δεν έχω χρόνο για να παίζουμε κρυφτό,
δύσκολα αγαπάω και πιο δύσκολα μισώ,
αληθινός καριόλης, στο 100%.
Δεν πουλιέμαι φθηνά, κρατάω σφιχτά,
τις αρχές,
την αξιοπρέπεια και την τιμή μου,
άντε γαμήσου αν με χτύπησες εκεί,
και έχω μοιραστεί μαζί σου την ψυχή
και το φαΐ μου.
Εύχομαι να μην νιώσεις, ζήλια και,
ανταγωνισμό από άνθρωπο κάτω,
από την μύτη σου.
Να μην χαίρεται, με την χαρά σου, άνθρωπος που διάλεξες,
να κοιμάται στο σπίτι σου.
Στο κρεβάτι σου, βγάλε το άχτι σου,
γύρνα την πλάτη σου, φύγετε απ'το πλάνο μου!,
Χτυπήστε με, κατηγορήστε με, άιντε βγάλτε τα,
κόμπλεξ σας πάνω μου!
Είμαι από ζόρικη σπάνια ράτσα,
γεμάτος σημάδια, κοιτάζω στα μάτια.
Ξέρω πως είναι για μήνες να είσαι φάντασμα,
να μην ηρεμείς, να μην κοιμάσαι τα βράδια.
Το μέτωπό μου παραμένει καθαρό,
και για τις πράξεις μου, δεν ντράπηκα ποτέ μου,
μεγαλώνω, πεισμώνω, μετράω τις ουλές μου,
και κόντεψα να χάσω το μυαλό μου, αδερφέ μου!
Δεν το ξέρει κανένας, μα είχα φτιάξει θηλιά στο δωμάτιο,
θολωμένος εκείνο το βράδυ, μέσα στις σκέψεις μου,
τόσο που φοβήθηκα να δω το αύριο.
Δεν το ξέρει κανένας, μα είχα φτιάξει θηλιά στο δωμάτιο,
και αν εκείνο το βράδυ, είχα ραντεβού με τον θάνατο,
δεν θα ζούσα για να έβλεπα το αύριο.
Μεταξύ μας ξένοι, δεν γνωριζόμαστε,
δεν κοιταζόμαστε, και αν κοιταζόμαστε,
δεν μιλιόμαστε, να μην ξεχνιόμαστε,
ποιους σκατά εμπιστευόμαστε,
είμαστε ξένοι, μεταξύ μας ξένοι.
Δεν γνωριζόμαστε, δεν κοιταζόμαστε,
και αν κοιταζόμαστε, πλέον δεν μιλιόμαστε,
να θυμόμαστε, να μην ξεχνιόμαστε,
ποιους σκατά εμπιστευόμαστε, είμαστε ξένοι,
μεταξύ μας ξένοι…
Ζούμε στα χρόνια της κατάθλιψης,
κάθε τι αγνό πεθαίνει πίσω από τα προσωπεία σας,
βολεμένοι μες τα ψέματα, σκατά στα πρότυπα σας,
και στην κωλοκοινωνία σας. Είμαι της παλιάς γενιάς,
και ότι χαλάει, παλεύω για να το φτιάξω,
ότι αξίζει, το κρατάω κοντά μου κι όχι,
στα δύσκολα μες τα σκουπίδια να το πετάξω.
Τότε δεν βλέπουν από που ήρθαν, μόνο που θέλουν
να πάνε, έτσι είναι οι άνθρωποι λατρεύουν να ξεχνάνε,
το συμφέρον τους αλλάζει σε μια μέρα,
κανένας δεν ανήκει σε κανέναν,
δεν σας καταλαβαίνω έχω θέμα,
γαμιέστε γιατί έχετε κρύο αίμα,
η ψευτοαγάπη σας δεν θα σώσει κανέναν,
όσο βασιλεύει ο εγωισμός και το ψέμα.
Και ότι νιώθω το λέω στα ίσια,
στο συναίσθημα μου δεν έχω στρατηγική,
"συγγνώμη" ζητάω όταν φταίω και φταίω,
που δίνω τα πάντα και δεν κρατάω πισινή.
Στραβώνω με την πάρτη μου όταν θολώνω,
και δεν μαθαίνω απ'τα λάθη μου,
όταν δίνομαι, αφήνομαι και δένομαι,
τότε είναι που νιώθω το μαχαίρι στην πλάτη μου.
Οι πράξεις μας έχουν και επιπτώσεις,
σκέψου το λίγο πριν με καρφώσεις,
Ιούδα, κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις,
με μια αγκαλιά και ένα φιλί, λίγο πριν με προδώσεις.
Έτσι ήταν, έτσι είναι και έτσι πάει,
εμείς κάνουμε σχέδια και ο Μεγάλος γελάει,
και όταν ξανά-ηττή-θείς, να με θύ-μή-θείς,
μια φορά δάσκαλος, για πάντα μαθητής.
Και αυτοί που λένε πως σ' αγαπάν,
θα σε στηρίξουνε. Όταν σε βρουν αδύναμο,
θα σε πατήσουνε. Εγώ είμαι τρελός και λέω τα δικά μου,
μα δεν γαμάω ανθρώπους για τα ψυχολογικά μου.
Και αν όλα αυτά έχουν γίνει για το καλό μου,
ασπρίζουν τα μαλλιά μου, έχει σπάσει το πρόσωπο μου,
και αν η τύχη είναι ρόδα που θα γυρίσει,
εύχομαι ο καθένας να πάρει οτι του αξίζει.
Δεν ζω σε κύκλους, την πορεία μου ευθεία,
η πολιτεία, πικρό ποτήρι προδοσία,
έγκλημα θα ‘πρεπε να'ναι η αχαριστία με βαριά τιμωρία,
σας σιχάθηκα, αγανάκτησα και κουράστηκα να με χτυπάνε,
δάκρυα να κυλάνε, οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν,
και τα όνειρα πονάνε, τι θέλω ο μαλάκας και τα θυμάμαι;.
Οι αναμνήσεις ξεθωριάζουν,
και τα όνειρα πονάνε, τι θέλω ο μαλάκας και τα θυμάμαι;.
Είμαστε ξένοι… μεταξύ μας ξένοι…