Ένα δύο
Είμαι ρομαντικός την μούσα μου πηδάω κάτω από κίτρινο φως
είναι τρελός φωνάζουν είναι τρελός
κάντε στην μπάντα να ραπάρει ο σαλονικιός
Don gorilla μίλα γέμισε τα φύλλα
έχω πρόσωπο στον δρόμο δεν μ' ακούμπησε η ξεφτίλα
μαύρες είναι οι μέρες και δεν με χωράει το σπίτι
ραπάρω με την καύλα του παράνομου γκραφίτι
Αναπολώ τις γλυκιές αμαρτίες ρίσκα και παρανομίες
δρομίσιες ιστορίες
αίματα και μελανιές για μαλακίες
φάγαμε πεσίματα βγαλμένα από ταινίες
Κανένας δεν ξεφεύγει από το παρελθόν
τα θυμάμαι κάθε πρώτη που δηλώνεις το παρόν
τα ζόρικα παιδία πάντα φλερτάραν με το τέρας
και ερωτεύονται στα χρόνια της χολέρας
Σαν πειρατικό καράβι τσακισμένο μεσ' τα κύματα
να φτιάξω την ζωή μου θέλω όχι αλλά μπλεξίματα (όχι άλλα)
ακόμα δεν κρατάω τα προσχήματα
να παν' να γαμηθούν όσοι μας θέλουνε για θύματα
(Τι)
Στο περιθώριο διάσημοι γιατί η αληθινή μας όψη είναι και η πιο άσχημη
δεν μας τυφλώσανε τα φώτα γαμάμε τα μυαλά της Ελλάδας χωρίς καπότα!
Τα media πεινάσανε τους τρέχουνε τα σάλια τώρα που μαστε χιλιάδες
και μας βλέπουν με τα κιάλια
εμείς η πλέμπα τα λέσια τα ρεμάλια
τα παιδία τους αγαπάν αυτούς που λέγανε τσογλάνια
Καλά τα λένε αλλά βρίζουν δεν είναι για μας
στον κόσμο σας μιλάνε με το σεις και με το σας
το είπα στην ταράτσα μου αυτό είναι για μας
έτσι ξεσπάνε τα παιδία της γειτονίας!
Δύσκολες μέρες και νύχτες στην πόλη που όλοι έχουν κάτι να πουν
η θέα στο υπόγειο βλέπει αγρίμια στην ζούγκλα εκεί θα μας βρούν
Γράφουμε νιώθουμε αντέχουμε είμαστε
Τα παιδία των ανθρώπων
Γράφουμε νιώθουμε είμαστε
Τα παιδία των ανθρώπων
Τα παιδιά των ανθρώπων
Φέτος πέταξαν τα αδέρφια μας μαζί και η λογική μας
τα μελάνια στα σώματα λεν' για πάντα είστε μαζί μας
Για πάντα, για πάντα
ποτέ μην λες για πάντα
ποτέ μην λες ποτέ γιατί η ρουλέτα είναι πουτάνα
Όπου δεν βρίσκω δρόμο φτιάχνω μέσα στην λάσπη βουτηγμένο βρήκα άστρο
δεν μου ταίριαζε ποτέ να πάω πάσο
στην ζούγκλα του τσιμέντου παίζω δυάρι στον άσσο
Αυτή η ζωή είναι καζίνο
τζόγος, μάρκες, επιλογές και πονταρίσματα
ρίσκα, τύχη, ψυχολογία και αποφάσεις
όλοι τζογάρουμε μέσα σε διαμερίσματα
Ζούμε στην τουαλέτα της Ευρώπης
σκληρή δουλειά σημαίνει τη φανέλα να ιδρώνεις
μέσα στην πίεση στο ρινγκ και στο παρκέ
Άκη μπουμμπάγιε
Άκη μπουμμπάγιε
Αυτή η τέχνη έσωσε την ζωή μου
αυτός ο στίχος κάθαρση για την ψυχή μου
και αν ποτέ μου συναντήσω τον δημιουργό
θα πω ευχαριστώ που με έκανε να δημιουργώ
Πικρός καφές μέρες σαν και αυτές ρίξε λίγη μαύρη να γλυκάνουμε το χθες
όλοι αγαπάν τις Κυριακές είτε τραγουδάν συνθήματα είτε λένε προσευχές
Κουράστηκα να ακούω για μπλεγμένους
δάκρυα, αναμνήσεις και συγχωρεμένους
η γεύση της πίκρας φέρνει την γεύση του μένους
Η γενιά μας έβγαλε καταραμένους
Είμαστε τα σκατά του κόσμου που χορεύουνε
μας θέλουνε στον πάτο να δουλεύουμε
με ρωτάς τι κάνουμε σου λέω την παλεύουμε
και σεβόμαστε όσους τα καταφέρνουνε
Δύσκολες μέρες και νύχτες στην πόλη που όλοι έχουν κάτι να πουν
η θέα στο υπόγειο βλέπει αγρίμια στην ζούγκλα εκεί θα μας βρούν
Γράφουμε νιώθουμε αντέχουμε είμαστε
Τα παιδία των ανθρώπων
Γράφουμε νιώθουμε είμαστε
Τα παιδία των ανθρώπων
Τα παιδιά των ανθρώπων