Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Көріп тұрсың ғой,
Менің тек саған қарағанымды, қарағанымды.
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Сезіп тұрсың ғой,
Менің тек сені қалағанымды, қалағанымды.
Түсіне алмай кейде мен сені қаламын,
Өшіре алмай сені түбімнен санамның.
Баламын, мен әлі барлығын түсінбейтін.
Көз алдымнан кетпей қойды сенің сұлу сол бір кейпің.
Түсіне алмай кейде мен сені қаламын,
Өшіре алмай сені түбімнен санамның.
Қаламын, мен, осы маған ғана керек пе деп?
Ұрысып қалсақ, жанамын мен ғана тепшіп-терлеп.
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Көріп тұрсың ғой,
Менің тек саған қарағанымды, қарағанымды.
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Сезіп тұрсың ғой,
Менің тек сені қалағанымды, қалағанымды.
Кетші, әрі кет, қарағым!
Бағындыра алмай мен сені өз-өзіме барамын.
Ағаштың қайысқан бір – майыспайтын сабағың,
Қалай ғана сен өзіңді менен жоғары санадың?!
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Көріп тұрсың ғой,
Менің тек саған қарағанымды, қарағанымды.
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Сезіп тұрсың ғой,
Менің тек сені қалағанымды, қалағанымды.
Айтқан сөзді ұқпайсың,
Тілімді алсаң – ұстайсың,
Қалағаныңды, қалағаныңды.
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Көріп тұрсың ғой,
Менің тек саған қарағанымды, қарағанымды.
Сендей ару жоқ,
Саған қарсы қару жоқ.
Сезіп тұрсың ғой,
Менің тек сені қалағанымды, қалағанымды.
Маған осы айтқан сөздеріңнің керегі не?
Қатты тиіп кеттің сен менің жүрегіме.
Өзіңді биік санадың,
Бірақ бүгін менсіз өмірің бос қой қарағым