I znowu serce me ciche I znów dusza nieśmiała Miłość twa w sobie uśmiechy Świata całego zebrała Unosi je w czułych rękach W powietrzu snuje, rozwleka Wielką, różową chorągwią Powiewa do mnie z daleka Daje mi znak, że już przyszła Daje mi znak, że odeszła Niebo Ty moje bezbrzeżne Ziemio ma nieobeszła! Powtarza się w nieskończoność Jak jedna wielka godzina Na wszystkich zegarach świata Wieczystość są rozpoczyna I niesie swój uśmiech Boży W radosnym łopoce szumie Ach, tylko miłość twa wielka Wielkie me szczęście rozumie Daje mi znak, że już przyszła Daje mi znak, że odeszła Niebo Ty moje bezbrzeżne Ziemio ma nieobeszła! Niebo Ty moje bezbrzeżne Ziemio ma nieobeszła! Niebo Ty moje bezbrzeżne Ziemio ma nieobeszła! Niebo Ty moje bezbrzeżne Ziemio ma nieobeszła!