Eg fór mær ein túr til Paris. Har sá eg nógvar menn, Tó ongan fyri meg. Eg leitaði mær til Madrid. Har vóru flottir fýrar, Tó eingin fyri meg. Regnið oysti niður, Men eg sá sólina í tínum eygun. Eg visti ikki hví, Men okkurt í mær segði at eg mátti, Fara longur út, At vita hvat eg fann. Evropa eg sá sum tað var, Har vóru stórar borgir, Tó eingin fyri meg. Um Asia fjakkaði eg, Har vóru halgidómar, tó eingin fyri meg. Eg vaknaði við kaldan dreym, hvakk við og fall fyri tær. Regnið oysti niður, men eg sá sólina í tínum eygun. Eg visti ikki heilt, Hettar var, Og um tað bara var eg. Regni oysti niður, men eg sá sólina í tínum eygun. Eg visti ikki heilt, hvat hettar var, og um tað bara var eg; Men tað vísti seg, at tað vóru tú og eg. Tað vóru tú og eg. Tað vóru tú og eg. Tað vóru tú og eg. Tað vóru tú og eg.