Í dag er so ljóst, turt og lýtt,
Luftin er blá og grasið sýtt.
Í Føroyum er tað vesturætt,
Og menn teir reka seyð í rætt.
Men hetta kann tó ikki gleða meg,
Tí ongin – ongin er so ljót sum eg.
Áh, áh, áh...
Eyguni eru býtt og smá,
Oyruni stór og altíð blá,
Og nøsin peikar upp í loft,
Hárið fløkt og alt ov grovt
– Tey siga: Trøllini ræðast meg!
Men mamma sigur at hon elskar meg!
La la, la la, la la...
Men eg havi bara barnatenn,
Og eingin tonn er loysnað enn,
Kálvakníggjað og klæntraslig,
Soleiðis eru beinini.
Nei – ongin, ongin er so ljót sum eg,
Men mamma sigur hon er so góð við meg!
La la, la la, la la...
Føturnar smáar – tærnar langar,
Og frøknurnar tær eru mangar.
Búkurin er ein stór ballón,
áh, tað er ein ræðulig sjón!
Men hóast alt so kann eg klára meg,
Tí mamma hon vil aldri svíkja meg!
La la, la la, la la...