Ερώτεσαν την κεμεντσέν,
Τα γονιακά σ' απόθεν;
Κ' εκείνε 'πυκνοκούρτεσεν
Κι η γούλα τ'ς εγομώθεν
Λύρα μ' σο κασελόπο σου
Πόσα μουράτια κείνταν
Και πόσα 'βγαίν'νε επ' εκει απέσ'
Και τραωδίας γίν'ταν
Ατά ντο είδα ση ζωή μ',
Ανθρώπ' καμμίαν 'κι είδαν,
Εγώ πασκίμ ντο έμ'νε_αέτσ',
Είχα κι εγώ πατρίδαν
Σ' εμόν τον τόπον κείντανε
Χερέας χουλιά χιόνια,
Που θ' απομέν' νε άλυτα
Όσα κι αν έρχουν χρόνια
Τ' αλκάν' τση Μαυροθάλασσας
Σύμπιρνα εγνεφίζ' με,
Κι η δείσα απάν' ση Ζύγαναν,
Όντες τσοκεύ' κλαινίζ' με
Τ' εμόν ο τόπον έν εκές
Κι ας λέγ'νε ήντιαν θέλ'νε,
Ατοίν ρίζα μ' πού λέγ'ν ατό,
Δάκρυα ντο είν' 'κ' εξέρ'νε