Nerde doğru insan
Hayatında doğru anda çıkarlar karşına
Sonra doğru anda sıçarlar
Ağızda yalanlar elinde nerede kalanlar
Bilakis yerde kalanları da toplasınlar sonunda
Bir dede bastonuyla gezerken bakarsın öyle
Acıycan mı yaşıycan mı sen o kadar haydi söyle
Görünce anlamazsın hislerimse hep derinde
O kirli defterimde yoksa bile ezberimde
Şimdi hayali uzaklarda eski hikayeler
Hitap eder mi eski günler adını kısaltarak
Yanında gül aç adamlar düşersin zararlara
Abicim yeter bu madde harbiden zarar bana
Çıkarcı dostları da var tabi
Hiç bıkar mı onlar arkadan vurmaktan
Hayat güzel tabi öylesine
Yoruldum çıkarlardan
Bir kız gelir çıkar sonra dersin ki
Sikeyim hepsini rastlamadım böylesine
Kucağımda buz kırıklarıyla hoşçakal dedim ederine
Kimim ben
Burası ne
Ağlamanın bedeli ne
Benzediğinde yanan bir mendil yanan bir dinamite
Işte öyle dişimi sıkıp gömüldüm kederime
Mezemiz masada az mezgitimiz eksik
Şarkılar ve rakı var kokun kadar keskin
Dinlediğimiz hiçbir şarkı etmedi teskin bizi
Kin duvarda asılı
Kin orada eğik resmin
Gidişin akşam oldu pazar kapanışı gibi
Sokaklar angaryada çer çöp çadır ipi
Odanın içine radyodan sızan hayaletin
Çıkardık pillerini unutmayı hayal edip
Bir alçak bunu diyebilir ancak
Inanmam
Bir alçak buna gülebilir ancak
Biraz da kayboldum yoruldum
Ama kaçmadım
Savaş yanlısı saçlarından
(Yer yarıldı)
(Içine girdim)
(Yer yarıldı)
Yer yarıldı ivedilikle içine girdim
Yanımda kin falan götürmedim
Ödünç verir misin
Duvara kan atarak
Bu ranzalarda yarım akıl yat
Ben değil fakat fotoğraflar hoyrat
Birazcık insaf
Kimsenin değil sokak
Panayır ortasında aramadım ki matrak
Onca laf sonunda
Söyle var mı maksat
Laçkalıkla harman imajlarla durma yok sat
Hatırlayan mı var
Acaba neydi vicdan
Kaldırımda dil bulup
Önce ben kopartcam
Bacalarından dumanı ter çıkan vapurlar
Akşamüstü olmadan kara çelenk bıraktılar
Üstü neyse lafı dolandırıp tek satırda yazmadan
Karanlık puntalarda kendi kanlarıyla
Yarına kalamadan
Pek düşünmeden tek bir başlık attılar
Unutulanlar