Bin yıldır üç günden biriyim Söz düşsün; -bu- mevsimden diriyim İlk gün aklım sustu; düşüm dündü Peşinden yüründü toz iklim Güldür sorsan ya da kumdan korsanlardan kaçtım güya Loştun resimlerde, korktum sonra Batı yoktan ırmaklardan aldı beni de Bugün; var; burada Elinden tutup çıksam gökler kurnaz E yıldız çektim, rastım Adından bulsam; beni yaksın, gül olmaksa hilkatmiş Saçları güneşti, çiziliydi orda resmi Düşününce durduğun yerin zamanı gelmeliydi belki Çiçekler bizim olsun Yavaş ve sabırla rengini bulsun da akşam Uyandım, nefesimden ya da ruhumdan aklında Ne kaldıysa bul sakla inandıysan Düş gör sonra, yarınlar biri bin türlü bilinmez; gizi burada