Kim ısıtır artık onun ellerini? Suların aynasında üşüyen ellerini Suların saygısıyla üşüyen ellerini Değişmiyor bugün de söz gelimi Bir kuşun kanatlarında buldum kendimi Uçtum öylece Adıma takılan uçurtmalardan dünyalar Or'da başımın boş olduğunu ansızın vurdu yüzüme Kimisi girdap olur, yutkun şu gölgeni Kimisi insan olur anlarsa zehrini (anlar) Kimisi bir sesten korkar olur, bir söğüdü yakmış olur Bir göğse bıçak düşer Hayat John Keats okur gibi biter İzmaritse kaybolur, ardında mahvolur şu günler Dört mevsim tektim, hüzünlere söz ver Özüm benim boşluğa doğru çeken etler Bostancı sahilinde dalgalarımı buldum Onlar uzaktan bakan bi' aşk, soğuktu Soludukça yeniden mezarlaşıyordu insan Öyle his ki bu acı kelimesi yanında lafügüzaftır