(Girerim yüzemem ya, yükle dolu seneler, mutlu çocuğu haber ver) Bu yolun sonunda her gün yürüdükçe çürüyen beden var Artık çocuk olamam Soluk tenimden belli, eskitti beni yıllar Kalmam daha fazla burda ben Üstümden geçti yükle dolu seneler Görürsen mutlu çocuğu haber ver Çıkarmak isterim içimden ama izin vermez bana hayat Fazla rahat Takıldım sanki sonum değilmişçe çile dert Çekerim yüküm ağır ne de olsa kendimden Karınca misali taşıdım değil keyfimden Git gide yok oldum belki de Aynaya baktım da sahiden Görmedim hiçbir şey aniden parladım Bu bakan hissiz ben Bu yere yabancı sen Seni kurtaracak ben Cennete çağrı sanki her zerren Bu yolun sonunda her gün yürüdükçe çürüyen beden var Artık çocuk olamam Soluk tenimden belli, eskitti beni yıllar Bu yolun sonunda her gün yürüdükçe çürüyen beden var Artık çocuk olamam Soluk tenimden belli, eskitti beni yıllar Bir ateş aydınlatır gecemi Bi yanda semaver, bi yanda bira şişesi Hayatsız dostlarla Sanki son günmüş gibi bu yaşam mücadelesi Sustuklarını anlamak için çabalarım Konuşsan bile incinir zaten sustukların Belki kırgın Belki sıkkın Sonum belli kaldı, aklım yarım Çare belli ama sığmaz satırlarım Her günün sonunda düşersin aklıma Beynim bulanır aşkı ararım Gezdim sanki Macellan (Bulmadım dengini, aşk zaten değil mi, birinin yaşayıp birinin ölmesi) Bu yolun sonunda her gün yürüdükçe çürüyen beden var Artık çocuk olamam