Σβήνει το φως από τα μάτια μου κι όλα όσα έζησα μπρος μου περνάνε. Στέκομαι εδώ στον τελευταίο σταθμό με όλα όσα αγάπησα και πήγαν χαμένα. Δε μετανιώνω πια, όλα ή τίποτα, δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου, πάει πια. αν νοσταλγώ πουλιά με παν μακριά, πόνο δεν νιώθω πια μόνο θυμάμαι. Πάντα έλεγες πως η ζωή είν' στιγμές, κύμα που σκάει σ' ακτές, κερί που λιώνει. Δε μετανιώνω πια όλα ή τίποτα, δάσος και ερημιά, αυτή ήταν η ψυχή μου, πάει πια. Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι ήλιος και μαζί βροχή κι ούτε για μια αιωνιότητα δεν θ' άλλαζα μια μέρα απ' αυτή. Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι κόλαση, παράδεισος μαζί κι αυτά που έζησα είτε άσχημα, είτε όμορφα ήσαν εγώ κι εσύ. Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι ήλιος και βροχή μαζί. ♪ Δεν κόβεται στα δύο η ζωή είναι ήλιος και βροχή μαζί.