Na zewnątrz uśmiechnięta i bardzo pusta w środku
Chciałaby do gwiazd, myśli gdzie indziej ma
Moje słowa jak pociski przebiły jej skórę
Ale ma złote blizny zakrojonych ran
Stworzona do bycia wielką od pierwszego oddechu
Ona musi stąd odlecieć jak szeroki świat
W głowie cały kosmos, odrobina szaleństwa
Gubi się na ziemi, nie chce być w śród nas, być w śród nas
♪
Wiecznie szuka środków żeby tylko zniknąć
Na chwilę by zakryć swój żal
Taka nieosiągalna, nie możesz jej zawołać
Wydaje się prawdziwa, ale to tylko kształt
Zawszę jest na chwilę i zawszę bez powodu
Bo odrobina szczęścia wypala jej znak (wypala jej znak)
Może właśnie przechodzi obok ciebie obojętnie już ostatni raz (ostatni raz)
To wszystko jej wina
Nie wie jaki ma blask
To ta dziewczyna o której zapomniał czas
To wszystko jej wina
Nie wie jaki ma blask
To ta dziewczyna o której zapomniał czas
♪
Ej, ej to wszystko jej wina
Nie wie jaki ma blask
To ta dziewczyna o której zapomniał czas
Zamknęła się w sobie na zawsze będzie jak ogień
Co palił miasta i lasy a potem na wieki zgasł
Dziewczyna z twych marzeń z pokorą czeka na zamieć
Cała ze złota w niesławie o której zapomniał czas
(Ej już dawno północ)
Niebo rozświetla nam księżyc bezludny w towarzystwie skra
(W towarzystwie iskier) powinny być otwarte a zamknięte oczy ma
To wszystko jej wina
Nie wie jaki ma blask
To ta dziewczyna o której zapomniał czas
To wszystko jej wina
Nie wie jaki ma blask
To ta dziewczyna o której zapomniał czas