Wat blijft bestaan en wat verdwijnt?
Wat blijft er over aan het eind
Van een leven dat ooit was?
Onzekerheid die nooit genas ...
Ik kreeg in Hyde Park een fontein
En in Parijs een eigen plein.
Wat liet ik achter?
Wat liet ik na?
Was al die uiterlijke schijn,
Wat ik ook wèrk'lijk wilde zijn?
Ik was niet enkel maar 'die lach',
Niet enkel 'die fatale dag'.
Ik was 'die vrouw' met echtgenoot,
Een moeder die bescherming bood.
Wat liet ik achter?
Wat liet ik na?
Kijk ik terug, staat alles in een ander licht:
De ijdelheid, 't zelfverwijt en 'De Plicht'.
Daar draaide altijd àlles om,
Wat was dat wellicht naïef en dom!
Ik laat het los en kijk de waarheid in het gezicht!
Bij alles wat ik deed of liet
Daar zoemde steeds de persmuskiet.
Ik was het liefste 'doodgewoon',
Maar groeide uit tot een icoon.
Ik was geen Heilige of Hoer
En was vaak nèt zo bang als stoer.
Wat liet ik achter?
Wat liet ik na?
Breng mij terug vanuit het duister naar het licht!
De ijdelheid, 't zelfverwijt en 'De Plicht'.
Daar draaide altijd àlles om,
Dat was dat toch naïef en dom!
Ik laat het los en kijk de waarheid in het gezicht!
Maar jullie!
O mijn God, wat mis ik jullie!
Ik was zo blij met allebei!
Want ik besefte toen meteen:
Die horen voortaan ècht bij mij,
Dus ben ik nooit, nooit meer alleen!
Maar jullie!
O mijn God, wat mis ik jullie!
Ik zong de boze dromen weg
En gaf een kusje op de pijn.
Gelóóf me als ik jullie zeg:
Ik zal er altijd, altijd zijn!
Want ik mis jullie!
Het liep wat anders dan verwacht:
Ik ben verdwenen in de nacht
En nam de dromen met mij mee.
Die deel ik nu met jullie twee.
'K Was nog niet klaar hier met mijn taak
Ik kwam terug, want dacht te vaak:
Wat liet ik achter?
Wat liet ik na?