ไม่เคยบ่นสักคำ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร
จะไปกับใครที่ไหนอย่างไง ก็ไม่เคยตาม
ได้เพียงจับตาดู อยากจะรู้แต่ไม่อยากถาม
เกลียดภาพซ้ำ ๆ ที่เธอรำคาญ เหวี่ยงใส่ทุกที
ต้องอดต้องทน กดดันเก็บมันเอาไว้
ไฟลามในใจปะทุร้อนแรงขึ้นทุกที
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม ว่าใครต้องเจ็บต้องช้ำ
โมโหร้ายทุกทีที่เจอกัน ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรง ๆ ฉันงงที่เธอวีนใส่
ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ
♪
หาคำตอบในใจ ว่าได้ทำอะไรให้เธอ
อารมณ์แปรปรวนชวนทะเลาะเมื่อเจอ หรือเธอมีใคร
จึงสร้างกรอบกำแพง ให้ฉันนั้นทนไม่ไหว
สร้างบทละครบั่นทอนจิตใจ เพื่อให้เราแยกทาง
ต้องอดต้องทน กดดันเก็บมันเอาไว้
ไฟลามในใจปะทุร้อนแรงขึ้นทุกที
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม ว่าใครต้องเจ็บต้องช้ำ
โมโหร้ายทุกทีที่เจอกัน ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรง ๆ ฉันงงที่เธอวีนใส่
ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ
♪
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม ว่าใครต้องเจ็บต้องช้ำ
โมโหร้ายทุกทีที่เจอกัน ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรง ๆ ฉันงงที่เธอวีนใส่
ยังเห็นฉันเป็นคนอยู่ไหม จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ (อย่างทารุณ)
ไม่แคร์กันเลยใช่ไหม (โน โน โน โน โน โน โว โว)
ยังไม่ทันได้ทำอะไร
มีใครก็บอกตรง ๆ ฉันงงที่เธอวีนใส่
จึงทำร้ายเฆี่ยนใจอย่างทารุณ