ถ้าจะจับมือ จะโกรธไหม กอดเธอจะโกรธไหม
จะว่าฉันไหม หากโน้มแก้มเธอลงมาอิงไหล่
เพื่อปลอบใจ เธอที่ช้ำ หยุดน้ำตาเธอที่รินไหล
อย่าร้องได้ไหม ก็เห็นแล้วใจจะขาด
ทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขา ที่ทิ้งเธอไป
อย่าสนกับคนพันนั้น ที่มันตาไม่ถึง
เธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ
ฉันไม่ได้ฉวยโอกาสเธอ แต่ฉันอยากพาเธอ
เดินข้ามวันนี้ ก็เห็นแล้วใจเธอขาด
ทำไมต้องร้องไห้เพื่อเขา ที่ทิ้งเธอไป
อย่าสนกับคนพันนั้น ที่มันตาไม่ถึง
เธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ
เธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ
เธออาจเป็นดินสำหรับเขา แต่เธอคือดาวสำหรับฉัน
แม้ฉันเอง ไม่คู่ควร และไม่อาจจะล้างรา
กับสิ่งที่เธอได้ผ่านพ้น หนึ่งคนที่ยืนตรงนี้
เต็มใจรับไว้เช่นเคย จะไม่ถามเรื่องนั้นให้เธอช้ำใจ