Ei borg, lang mot nord. Ligg min kjæraste for sin død. Ho blær frå djupe sår. Ho har fått av sin far. Ditt liv opnar din dør og du følger lyset inn, eg vil følgje deg snart. Heilt til daudsriket inn. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna deg. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna hemna deg. Eg rir hæren i mot for å hemne mi vene viv, mott blod gjer eg ikkje bort utan kamp for mitt liv. Din far ventar meg der, han er rusta og klar til kamp. Vi trekk fram våre sverd og eg fell ned mot jord. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna deg. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna hemna deg. Bein bryt og blodet flyt. Eg vert sirklar av dauden inn. Med skjut brynger og skjold har dei danna ein ring. Eit flir, flammar og stål er det siste som eg ser før eg fell i søvn og vi treffast igjen. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna deg. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna deg. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna deg. Daudens klør kan ikkje halda på meg, eg skal lova å hemna hemna deg.