Πάνε τώρα μέρες που δεν με έχω δει Τέσσερις οι τοίχοι, πουθενά κλειδί Έχω αρχίσει να μαθαίνω γαλλικά Κι έχω κάνει πια καριέρα στα οικιακά Κρατάω αποστάσεις στα αισθηματικά Κι έχω αρχίσει να αμφιβάλλω και πολιτικά Με προβληματίζουν οι δελτοειδείς Κι αν ποτέ σου θα ξανάρθεις να με δεις Aπ' την Καλαμάτα στην Aνταρκτική Όλο λες πως λείπω κι όλο είμαι εκεί Καλοί, κακοί στην ίδια φυλακή Και να δραπετεύσεις πια δεν σου αρκεί Aπ' την Καλαμάτα στην Aνταρκτική Όλο λες πως λείπω κι όλο είμαι εκεί Καλοί, κακοί στην ίδια φυλακή Και να δραπετεύσεις πια δεν σου αρκεί ♪ Πάνε τώρα μέρες που δεν έχω βγει Έγινε ο καναπές ανοιχτή πληγή Έχω αρχίσει να αγορεύω στα φυτά Τους μιλάω πια με γρίφους και ρητά Aπ' την Καλαμάτα στην Aνταρκτική Όλο λες πως λείπω κι όλο είμαι εκεί Καλοί, κακοί στην ίδια φυλακή Και να δραπετεύσεις πια δεν σου αρκεί Aπ' την Καλαμάτα στην Aνταρκτική Όλο λες πως λείπω κι όλο είμαι εκεί Καλοί, κακοί στην ίδια φυλακή Και να δραπετεύσεις πια δεν σου αρκεί Kαλαμάτα - Aμερική, σημειώσατε Χ