Κάτω απ' τις ανθισμένες τις αμυγδαλιές Όμορφα ξημερώνει Κι όσοι αγαπούν και δεν φοβούνται τις φωτιές Ποτέ δεν θα 'ναι μόνοι Κάτω στις φωτισμένες τις ακρογιαλιές Όμορφα που νυχτώνει Κι ό,τι αντέχει στις αναποδιές Ποτέ του δεν τελειώνει Άλλο πια μην ψάχνεις σ' αγκαλιές Κάτι να μη λερώνει Ό,τι ανοίγει τις πιο βαθιές πληγές Να ξέρεις σε λυτρώνει Ό,τι ανοίγει τις πιο βαθιές πληγές Να ξέρεις σε γλιτώνει ♪ Κάτω απ' τις ανθισμένες τις αμυγδαλιές Κανένας δεν γλιτώνει Όσοι αντέχουν τις ανηφοριές Ξέρουν να ζουν και μόνοι Άλλο πια μην ψάχνεις σ' αγκαλιές Κάτι να μη λερώνει Ό,τι ανοίγει τις πιο βαθιές πληγές Να ξέρεις σε λυτρώνει Ό,τι ανοίγει τις πιο βαθιές πληγές Να ξέρεις σε γλιτώνει ♪ Ό,τι ανοίγει τις πιο βαθιές πληγές Να ξέρεις σε γλιτώνει